Mustafa Kemal Atatürk'ün Söylediği 75 Söz | Atatürk Sözleri ve Anlamları
Cumhuriyetimizin kurucusu, başöğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk, yaşam şekli ve üstlendiği görevleri gereği çok yönlü bir liderdi. Verdiği demeçler, söylediği sözler, aktardıkları ve daha nicesi hayatın her alanında önemli tavsiye, fikirler ve sözleri içeriyor. Spor,
Alaca sesinde kızgın sular akıyor gölgenin
Adımlarım iz bırakıyor, karanlığın içinde, her nefesinde
Bir çemberin döngüsünde esir yüzler sıralı
Ellerinde kaypak bir maske, hilafın arsızları
Çizgiyi sol adımlarla gidiyorlar
Giderken yolu kan rengine boyuyorlar
Ak saçlı deli ihtiyarımdan sarı zehirli kadehleri içiyorlar
Kısık bir ruh yatışıyor omzumdan, sedasız sözlerim
Çenesi yırtılmış palyaçoyla katili tüm bedenlerin
Deli ihtiyar kahkaha atıyor, zıplıyor ölü bedenlerde
Al renginde alnıyla bana bakıyor gülümseyen gözleriyle
Geride uğultuyla, peşimde insanlar, bunlar çizginin yeni sırası
Şimdi benim elimde çirkin bir maske palyaçonun neşesiz sıfatı
Ceplerimde beyaz şekerler ve omzumdaki ruhun fısıltısı
Kulaklarımı kesen sesinde heceliyor
"Ölüm oyunlarında şeker karnavalı burası"
Ve sırtımdan itiliyorum, ensemde acı var
Delinin elindeki ipiyle boynumda bir urgan asılı
TAŞLARA VURAN ACI
Hatice, dedim. Ben Leyla’yım, dedi.
Ürperdim. Yol kayboldu. Ay sustu.
Rüzgâr bütün yapraklardan çekildi.
Yalnızlık işte, dedim.
Yok, dedi, sevmek arzusu.
Bir tek ölüler yalnızdır.
Bir daha ürperdim. Gülümsedi.
Su gülümsedi. Kedi kalbime yürüdü.
İnsanlar, dedim, konuşmuyor, dinlemiyor
Herkes bir top pıtrak ötekinin ağzında.
Korku, dedi.
Bir yeni bilgi
Bu çok nadir olur ancak bir kavga başlangıcında rakibinizin elleri titriyor fakat geri adım atmıyorsa bu bedeni noradrenalin salgılıyor demektir. Bünyesi durumu ölüm kalım meselesi olarak algılar. Gücü 3 katına çıkacak, hızı 2 kat artacak ve acı hissetmeyecektir. Özetle başınız dertte demektir
Schopenhauer'a göre ölüm, felsefe yapmanın gerekçesidir ve yaşam, acı çekerek sürekli ölmek demektir.
- Simon Critchley, Ölü Filozoflar Kitabı, s. 222
Çözemediğim bir şeyler var hayatımda
Çözemediğim bir şeyler var hayatımda
Sualtı gibi derinlerde sessizce bekleyen
Dirensem, daha ne kadar direnebilirim artık
Nereye kadar gidebilirim, gitsem?
Aradığım nedir, o kentten bu kente?
Adressiz yaşamak da sıkar insanı gün gelir
Gider heyecanlar, istekler, gülümseyişler
Yüreğimdeki denizin suları birden çekilir.
Özleyip de vardığım her
Sitemizi ziyaret edebilirsiniz googleden girip sesliadres yazmaniz yeterli
Kuğuların ölüm öncesi ezgileri şiirlerim,
Yalpalayan hayatımın kara çarşaflı
bekçi gizleri.
Ne zamandır ertelediğim her acı,
Çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi,
-bu şiir -
Sendelerken yaşamım ve bilinmez yönlerim,
Dost kalmak zorunda bana ve
sizlere!
Çünkü saldırgan olandan kopmuştur o,
uykusunu bölen derin arzudan.
Büyüsünü bir içtenlikten alırsa
Kendi saf şiddetini yaşar artık,
-bu şiir -
Kuramadığım güzelliklerin sessiz görünümü,
ulaşılamayanın boyun eğen yansısı,
Sevda ile seslenir sizlere!
Ölmek için illa toprağın altına girmek gerekmiyormuş. Bedenin yakılıp küllere dönüşmeden de ciğerinde ateşleri hissetmek mümkünmüş. Boğulmak, nefes alamamak için denizin dibinde olmak zorunda değilmişim. Nefes almak yaşadığımı göstermiyormuş, çok geç anladım. İnsanların acıyan bakışları altında ezilmek de bir arabanın altında kalmak kadar acı verebilirmiş insana. Belki benim için bir sela okunmadı. Ama ben ruhumun aralık duran narin dudaklarımdan çıkışını hissettim.
İnsan için yalnız üç olay vardı:
Doğmak,
Yaşamak
Ölmek.
İnsan doğduğunun farkında değildir, ölüm korkusuyla da acı çeker ve genellikle de yaşamayı unutur.
Klişeler
Doğmak bir klişeydi, ölüm bir klişeydi. Aşk bir klişeydi, ayrılık bir klişeydi, özlemek klişeydi, ihanet klişeydi, duyguları inkâr klişeydi, zaaflar klişeydi, korku klişeydi, yoksulluk klişeydi, zamanın geçmesi klişeydi, haksızlık klişeydi.... Ve bütün bu klişeler insanı paramparça eden gerçekleri barındırıyordu içinde. İnsanlar klişelerle yaşayıp, klişelerle acı çekiyor, klişelerle ölüyorlardı.
Ne zaman doğacağın, ne zaman öleceğin, kime âşık olacağın, kimden ayrılacağın, kimi özleyeceğin, ne zaman korkacağın, yoksul olup olmayacağın ise tesadüftü. Bize yakın biri hastalandağında, öldüğünde, bizi terkettiğinde, o korkunç "tesadüf" bizi bulduğunda "klişenin" hükmü kalmıyordu. Tesadüflerin çizdiği kaderimiz, başımıza gelenlerin bir klişeler serisi olduğunu görmemizi engelliyordu. Klişelere isyan etmek çok anlamsız olduğu için tesadüflere isyan ediyorduk, "neden ben", "neden o", "neden şimdi" demek daha anlamlı geliyordu.
Garip değil mi ? Yaşama sevincinin ölüm düşüncesine, ölüm korkusunun sonsuzluk duygusuna yol açması. Bizim, ölüm korkusu ve sonsuzluk isteği ile elimizdeki tek gerçek, biricik şans olan bu dünyaya sırtımızı dönmemiz... Yazık! Kimse bize sonsuzluğun kendi ömrümüz olduğunu öğretmedi. Hiçbir zaman bilemeyeceğimiz bir sonrasızlık ardında elimizde ki tek bilineni bunca aşağılamamız, suç ve günaha boğmamız ne kadar acı ve aptalca.
Bursa'da Zaman
Bu gün Bursa Yeşil Türbeyi Gezdik , Siz 1k Ailesi ile paylaşmak istedim Yeşil Türbe ile ilgili manzaraları
Kemal Kartal
***
Bursa'da bir eski cami avlusu,
Küçük şadırvanda şakırdıyan su;
Orhan zamanından kalma bir duvar...
Onunla bir yaşta ihtiyar çınar
Eliyor dört yana sakin bir günü.
Bir rüyadan arta kalmanın hüznü
İçinde gülüyor bana
Bir şeyler yapmalı
Ülkesi
Ve
düşleri çalınmış
Sürgün edilmiş
Tutsak edilmiş
Tel örgülerle çevrilmiş
Kıyılmış
Ölüm
Bu sıralar kafamı epeyce meşgul ediyorsun ölüm. Es geçtiğin kimse yok şuana kadar. Benimse ölesim yok. Bu dünyayı cok mu seviyorum aslinda hayır oyle de degil. Varoluşumu sürdürmek istiyorum. Sonsuz bir yaşam istiyorum. Acı ve ıstırap beni terk etmeyecek olsa bile damarlarimda sicak bir kan dolassin istiyorum. Bir müziği sevmek. Bir cocugun gülüşüne, ilk adimina tanik olmak istiyorum. Bu hayati bilebilmek istiyorum. Uzak kaldığım tek sey ölüm olsun bu hayatta. Tekrar dirilecegime inanmıyorum. Olmek demek, bitmek demek. Bunu istemiyorum. Ama bir dakika sonra ölmemek için hicbir nedenim yok . ölüm cat kapı gelebilir. Bana sormadan bedenimi topragin altina gömerler. Topragin altinda olmak istemiyorum. Yakilmak istemiyorum. Bilincimi kaybetmek istemiyorum. Sarhoş olmaktan bile hoslanmam ben. Ben olmaktan uzaklaştırır beni çünkü. Varoluşa, varoluşuma aşığım. Iyi ki varım. Eyy Ölüm nolur beni es geç.