"İnsanların cemiyeti, içerisi yırtıcı hayvanlarla dolu tarih öncesi bir orman demekti. Mantık, şiir, güzellik, iyilik, yalnız kitaplardaydı. “.
“Ben nasihati ne yapayım? Bana para lazım efendim.” “Para sarf olunur, biter, yahut kaybolur, oğlum. Ama insanın aldığı nasihat hiç bitmez... Ölünceye kadar işine yarar.
Öyle kelimeler vardır ki, bir adam için bütün bir tarih, bütün bir hayat, bütün bir timsaldir.
"İnsanlar hayvanlardan merhametsiz, kaplanlardan yırtıcı, sırtlanlardan şefkatsizdi..."
Aklın paradan daha kıymetli, paradan daha işe yarar bir şey olduğuna kanaat getirdim. Nasihat, hazır bir akıl demektir.
"Nadanla sohbet etmek, akile cehennem ateşinden beterdir. "
Para kullanılır, biter, yahut kaybolur, oğlum. Ama insanın aldığı öğüt hiç bitmez. Ölünceye kadar işine yarar.
Bildiğini hatırlamak, yeniden öğrenmek kadar faydalıdır.
ATSIZ’IN HİKÂYELERİ: Hikâye, Atsız'ın sanatında en az yer bulan bölümdür. Ömrü boyunca sadece beş hikâye yazmıştır. Onların da dördünü 1931 yılında yayımlamıştır. 1941'de yazdığı beşinci hikâye ise Bozkurt dergisinin Temmuz 1941 tarihli 11. sayısında yayımlanmış, fakat bu sayıda dergi kapatılmıştır. Beşinci hikâye ancak 1966 yılında
"Öpücük kadar çirkin bir şey düşünemem" diyordu. "O da sadizm belirtilerinden bir şey, müthiş bir hatira... Öpücüğün ilkel şekli ne idi? Biliyor musunuz? Şüphesiz hayır, değil mi? Isırmak, ısırmaktı. Bizim pek eski asırlarda yaşayan babalarımız müthiş sadistlerdi. Dişisini gagasıyla öldüren sülünler gibi annelerimizi ısırıyorlardı. Zaman, geçen asırlar onların hastalığını tedavi etti, eğilimlerini yumuşattı. Bu ısırma hafifledi. Yavaş yavaş sonunda öpücük oldu."
Sayfa 62Kitabı okudu
