Ömür kısa olsa da beş dakika düşündüğünüzden çok daha fazla uzundur; öyle ki insan on saniyede yüz metre mesafe alabiliyor!
Zekeriya Yürük
Altı saat ders, iki buçuk saat spor, bir buçuk saat oğlumla parkta gezme, iki saat evde yemek yapma, yarım saat kızımı, oğlumu ve kendimi yıkama, yarım saat etrafı toparlama, on beş dakika oğlumu emzirme ve uyutma…
Ve bu saatte oğluma sarılıp uyuma isteği…
Oğlumu çok seviyorum…
Canım oğlum…
Oğlum da oğlum… 😄😄
Onu sekiz geçtiğinde
Pardon saat kaç diye sordum yanımda otobüs bekleyen kadına. Onu on geçiyor dedi. Teşekkürler dedim. Arkamı dönüp omzuma çapraz olarak taktığım çantamdan telefonumu çıkarıp çaktırmadan saate baktım. Hayır onu on geçmiyordu. Onu sekiz geçiyordu. On demek sekiz demekten daha mı kolaydı? Neden hep sayıları yuvarlayarak söyleriz ki? Altı geçseydi beş
Ah, Tanrı size mutluluk versin! Ben kimseye âşık değilim, bunun böyle olması iyi; ama herkese mutluluk diliyorum, en başta da ona; varsın o bunu bilsin… Hatta hemen şimdi bunu bilmek pek hoşuna giderdi…
Yerinden kalktı, birdenbire perdenin arkasında kayboldu. O anda gözlerinde yaşlar parlıyordu. Yalnız kaldım, heyecanlanmış, şaşırmıştım. Onda hiçbir zaman göreceğimi tahmin etmediğim bu heyecanın sebebinin ne olabileceğini kestiremiyordum. Kalbim bir şeyin ağırlığı altında sıkışır gibi oldu.
Beş, en fazla on dakika bekledim. Etrafta hüküm süren derin sessizlik beni şaşırttı.
Dimyata pirince giderken...
“Otuz beş senelik evlilikten sonra şeytan dürttü galiba. Bunca yıllık evlilikten bir çocuğumuz bile yoktu ama kusurlu olan karım değil bendim. Karım bunu bildiği halde bir gün bile yüzüme vurmamış, ‘Üzülme hayatım kısmetimizde yokmuş. Sanki çocuğu olmayan tek çift biz miyiz...’ deyip beni teselli etmişti. Dedim ya şeytan dürttü diye. Bir gün
