Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Size kitap hakkındaki incelememe başlarken yazarın ilk cümlesiyle başlamak istiyorum: "Her zaman bir kahraman ararız ama çok az kahramanımız vardır. Nelson Mandela belkide gezegenin son gerçek kahramanıdır." İşte kitap bundan ibaretti. Böylesine büyük bir öndere başka ne denilebilirki. Yazarın Mandela'yla çok yakın bir ilişkisi olduğundan enderde olsa ara sıra gereksiz ayrıntılara girdiğini gördüm. Ama kitaptan hayatınızın farklı alanlarında uygulayacağınız o kadar güzel şeyler varki insanin okudukça okuyası geliyor. Bence insanın kendisini önderlik başta olmak üzere birçok yönden geliştirmede bu kitabı okumasını içtenlikle tavsiye ederim.
Bu kitap politik bir nitelikten çok edebi değeri vardır. Yazar Ehrenburg kitabın çoğu bölümünde tanıştığı sanatçılardan söz etmiş. Yalnız dikkat çeken bir nokta daha var ki Ehrenburg sanatla yetinmemiş, Sovyet siyasetinin çizgisinden de söz etmiştir. Tabi ki sanatçıların ve Sovyet aydınlarının tarih ve siyasete bakış açıları farklıdır. Bu farktan dolayı siyasete bilimsel yaklaşmayı pek de beceremezler. Romantizme kapılmayı severler. Nihayetinde Ehrenburg da bu romantizme kapılmıştır. Bunun çok bariz örneğini Stalin döneminde işlenen bütün suçların sorumlusunu Stalin'in kendisinde bulmasıdır. Oysa o dönemlerde mevcut koşulları değerlendirmeye yanaşmaz. Ve yine savaşın ve elde edilen başarılardan da Stalin değil sovyet halkının başarısı olarak söz eder. Tabi bu başarıları halkın kendisi gerçekleştirmiş ancak Stalin'in bu başarılara önderlik ettiği gerçeğini unutmamak gerekir. Nitekim savaş yıllarında da Stalin başkomutanlık göreviyle birlikte bütün yetkileri eline almıştır. Başkomutan olmadan savaş kazanılabilir mi? Tüm savaş sürecini "sovyet halkının olağanüstü direnişi" olarak açıklayacaksak ordu hiyerarşisini nereye koymalıyız? Ordu düzensiz olursa, başkomutan olmazsa savaş kazanılabilir miydi? Burda elbette sovyet halkının direnişini küçümsemiyorum ancak hayalcilikle savaş kazanılmadığını söylüyorum. Öte yandan bu kitap Ehrenburg'un yaşamının son zamanlarında yazıldığı için bir takım revizyonist eğilimler taşıması doğaldır. Tüm bunlara rağmen Ehrenburg çok büyük bir sosyalist ve sovyet yazarı olarak tarihe geçmiştir.
"Her kız hayatının bir döneminde kendini prenses zanneder.” – Lindy, Alex Finn’in Beastly adlı romanından Her küçük kız mı? Pek sayılmaz. Onların hikâyelerini bildiğinizi mi sanıyorsunuz? Grimm Kardeşleri okudunuz, Disney çizgi filmlerini izlediniz ve o erdemli prenseslerin sonsuza dek mutlu yaşamlarını seyrettiniz… Peki ama gerçek hayattaki prenseslerin yaşamları da böyle miydi? Elbette birçoğu zarif ve yüce gönüllü liderlerdi ama birçoğu da güç uğruna acımasızdı, ve hepsinin asil yaşamlarında saklamak istedikleri sırları vardı: cariyelikten sultanlığa yükselen, Hürrem Sultan; Nazi ajanı olan prenses, Stephanie von Hohenlohe; tacizci prenses, Catherine Radziwill; erkek gibi giyinen prenses, Christina; et maskesi takan prenses, Avusturyalı Elizabeth ve sırtında bağlı oğluyla isyana önderlik eden, Lakshmibai… Kötü Prensesler, tüm bu kadınların ve daha birçoğunun beklenmedik hikâyelerini gözler önüne seriyor.
Kitapta tek taraflı olarak Avrupanın moderliginden, diğer uluslara önderlik ettiginden bahsedilmeyip insanliga ve diger devletlere zararı dokunan onların cokusune zemin hazirlayan tutumuna da deginilmistir. Yazarlara göre Avrupa''nın suanki vaziyeti hicte ic açıcı degildir ve acilen cok boyutlu olarak reform hareketlerine başlanılmalıdır. Kitapta bu hususta da sunulan reçeteler mevcuttur.
Pargalı İbrahim Paşa denilince aklıma ilk gelen şey Osmanlı altın çağının kesinlikle baş mimarisidir.Daha henüz çocukken parganın bağrından koparılıp manisaya zengin bir eve köle olarak satılmıştır.Bu dönemde saruhanda sancak beyliği yapmakta olan 1.Süleyman'ın dikkatini çeker ve çok güzel keman çaldığı için Şehzade Süleyman onu yanına
Kitap çocukların bir kaza sonrasında adaya düşmeleri ile başlıyor. Sonrasında aralarında düzeni sağlayacak ya da onları kurtaracak hiç yetişkin biri olmadığı için adada kuralların ve düzenin olduğu bir sistem kuruyorlar ve bu topluluğu yönetecek bir şef seçiyorlar. Bunun devamında artık beklenen onları kurtaracak birilerinin gelmesi fakat her zaman olduğu gibi insanın olduğu yerde lider olma ve bir gruba önderlik etme duygusu egemen oluyor.
Okuduğunuzda size bir şeyler katacağından eminim.
