Uğur (bir evsiz hikayesi) 27
Ah Avrupa, ah İtalya oysa ne umutlarla gelmistim sana. Dile kolay on dört yıl geçirdim bu ülkede. İlk gidişimi hatırlıyorum mimar olarak çalışmaya başlamıştım İtalya da . Çok küçükte olsa eşyalı kiraladığım bir evim vardı. İtalyancayı altı ay gibi kısa bir sürede gayet iyi konuşmaya başlamıştım. İşimde tam tamına on dört ay düzenli ve verimli bir şekilde çalıştım. Ta ki kendimi tutamayıp ülkemi kötüleyen bir kaç çalışana ağızlarının payını verene kadar. Ben siyasi iltica etmiş biriydim ve benden ülkemi kötülememi bekliyorlardı. Karşılıksız ne var ki günümüzde. Seni ülkelerine alıyorlar ve karşılığında tüm geçmişini unutmanı istiyorlar. Ben hayatım boyunca sadece doğruyu söyledim korkmadan ve hep bedel ödedim. Bir anda işyerimde baskı görmeye başladım, işten atıldım üstelik başka bir işe de girmeme izin verilmedi. Kısa bir süre sonra kendimi kapı önünde buldum. Sokakları ilk ülkemde deneyimlemedim İtalya da başladı benim evsizliğim.
''Biliyor musunuz bayan? Bana öyle eliyor ki her Filistinli bir bedel ödeyecek. Oğullarıyla bu bedeli ödeyen pek çok kişi tanıyorum. Şimdi biliyorum ki ben de bir oğul verdim. Tuhaf
bir yolla da olsa, onu bedel olarak ödedim... Bu benim ilk taksitimdi ve bu, açıklanması çok zor olan bir şey.''
Sayfa 214Kitabı okudu
POLLYANNA'YA SON MEKTUP
Aşk mektupları elbette yakılmalı,
geçmiş en soylu yakacaktır.
Nabokov
Muhabbet kuşumuz öldü
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak
Biliyorsun ölüm, mavi boş bir
Sayfa 52 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Gözümde fazla büyütmüşüm; bedelini ağır ödedim
Oğuz Kağan
"Ey oğullarım! Çok savaştım, çok yaşlandım. Gök Tanrıya olan borcumu ödedim."
Sayfa 97Kitabı okudu
