Öyle fena yaktılar ki köyümüzü, geriye sadece toprak kaldı. Bir de avlulardaki taşlar ki onlar da simsiyah olmuştu..”
Sayfa 250
Hava boğucuydu. Sereja bir gramer kitabının yardımıyla, ihmal ettiği zayıf İngilizcesini ilerletmeye çalışıyordu. Yemek vakti gelince, Sereja ve Harry yukarı katta, dans salonuna çıkarlar ve Bayan Fresteln’i beklerken eğlenceye dalarlardı. Sonra, Bayan Fresteln’in ardı sıra yemek odasına giderlerdi. Bayan Arild, dans salonuna çoğunlukla Bayan
Sayfa 51 - Kuzey YayınlarıKitabı okudu
Savaştan geriye ne kaldı bana? Mesela, “yabancı” ne demek, bunu almıyor kafam, çünkü erkek kardeşimle ben, tanımadığımız insanların arasında büyüdük. Bizi, tanımadığımız insanlar kurtardı. Onlar, benim için neden yabancı olsunlar ki? Bütün insanlar yakınımız, içimde bu duyguyla yaşıyorum ben, gerçi sık sık hayal kırıklığına uğruyorum. Savaş sırasında süren yaşamla savaş olmadığı zaman sürüp giden yaşam birbirinden farklı...
Sayfa 91
Hava boğucuydu. Sereja bir gramer kitabının yardımıyla, ihmal ettiği zayıf İngilizcesini ilerletmeye çalışıyordu. Yemek vakti gelince, Sereja ve Harry yukarı katta, dans salonuna çıkarlar ve Bayan Fresteln’i beklerken eğlenceye dalarlardı. Sonra, Bayan Fresteln’in ardı sıra yemek odasına giderlerdi. Bayan Arild, dans salonuna çoğunlukla Bayan
Sayfa 51 - Kuzey YayınlarıKitabı okudu
Bizim bahçede asılı duran bir kova vardı. Her şey sessizliğe bürününce, onu durduğu yerden aldık: Üzerinde tam 58 delik saydık. Kova beyazdı, yukarıdan bakınca onların gözüne, başında beyaz başörtüsüyle duran biri gibi
görünmüştü ve onlar da ateş etmişti...
Sayfa 54
Bizim olan kaldırımlara ayaklarını vura
vura yürüyorlardı. Onlar yürüdükçe yerin bile canı yanıyormuş gibi geliyordu bana.
Sayfa 17
Nineler dedeler ve çok sayıda küçük çocuk yanmıştı, çünkü diğer herkesle birlikte kaçmamıştı onlar, kendilerine dokunulmayacağını düşünmüşlerdi. Ama yangın, kimseye merhamet etmemişti. Yürüyorsun, yerde kapkara bir ceset, yanan yaşlı bir adam demek. İleride, küçük, pembe bir şey görüyorsun, demek ki yanan bir çocuk. Kömürleşmiş kalıntılar üzerinde pembe pembe yatıyorlardı...
Sayfa 16
Savaştan geriye ne kaldı bana? Mesela "yabancı" ne demek, bunu almıyor kafam, çünkü erkek kardeşimle ben, tanımadığımız insanların arasında büyüdük. Bizi, tanımadığımız insanlar kurtardı. Onlar benim için neden yabancı olsunlar ki? Bütün insanlar yakınımız. İçimde bu duyguyla yaşıyorum ben, gerçi sık sık hayal kırıklığına uğruyorum. Savaş sırasında süren yaşamla savaş olmadığı zaman sürüp giden yaşam birbirinden farklı...
Sayfa 91 - Svetlana AleksiyeviçKitabı okudu
Nineler dedeler ve çok sayıda küçük çocuk yanmıştı, çünkü herkesle birlikte kaçmamıştı onlar, kendilerine dokunulmayacağını düşünmüşlerdi.
Sayfa 17 - Svetlana AleksiyeviçKitabı okudu
Onlar yürüdükçe yerin bile canı yanıyormuş gibi geliyordu bana
Sayfa 17 - kafkaKitabı okudu
Küçük bir kız yalvardı onlara: “Amca, vurmayın bizi. Bir Çigan şarkısı söyleyeyim size.” Gülmeye başladılar. Küçük kız onlar için şarkı söyledi, dans etti, sonra onu da vurdular...
Kafka
Onlar hayattayken, biz hala çocuğuz...
Babam hayattayken, annem hayattayken, savaştan hiç bahsetmedik biz. Şimdi, onların aramızda olmadığı bu zamanda, sık sık düşünüyorum da, bir evde yaşlıların olması ne kadar güzel. Onlar hayattayken, biz hala çocuğuz.
Sayfa 280Kitabı okudu
Bizim bahçede asılı duran bir kova vardı. Her şey sessizliğe bürününce, onu durduğu yerden aldık: Üzerinde tam 58 delik saydık. Kova beyazdı, yukarıdan bakınca onların gözüne, başında beyaz başörtüsüyle duran biri gibi görünmüştü ve onlar da ateş etmişti... Bundan keyif almışlardı...