Yakup Kadri diyor ki:
«İstanbul’a hele Kadıköy’e her uğrayışım da gözlerim daima Haşim’i arar. Nereye baksam, kimi görsem onun eksikliğini hissederim. Birlikte seyrettiğimiz tabiat, birlikte dile getirdiğimiz manzaralar, onsuz bana bir şey söylemez ve ne işim var diyeceğim gelir: Bu sönen, gölgelenen dünyada!»