Zoraki bitirdim. Yazar konuya sadık kalsa aslında iyi anlatımı, esprili bir dili var. Ama o kadar farklı şeylere dalıyor ki, ben de kitabı atlaya atlaya okumak zorunda kaldım. Sanki dikkat eksikliği var gibi geldi. Mesela, sizinle iki satırlık diyaloğu mu olacak, sizden, ailenizden, günlük rutininizden, iş yerinizden, iş yerinizin günlük rutininden falan uzun uzun bahsediyor. Örneklemeleri de çok uzatıyor.
Olay çeşitliliği çok, esprili yerleri de beğendim, sonu için beklentim farklı olsa da bu da mantıklıydı. Ama uzatması yüzünden elime alasım gelmiyordu. Bu yüzden de tavsiye edemeyeceğim.
Konusu; Vorobyaninov'un kaynanası vefat etmeden önce, eski sandalyelerinin içine mücevherler sakladığını itiraf eder. Ancak eski soyluların hepsine olduğu gibi onların da mallarına, haliyle sandalyelerine el koyulmuştur. Eski soylu Vorobyaninov da tekrar zengin olma hayaliyle sandalyeleri arayıp, bulma yolunda bir maceraya atılır. Kendisi biraz ahmak olduğundan yolu bir dolandırıcı ustası ile birleşir. Pırlantalara o da ortak olma şartı ile dolandırıcı buna gerçekten çok yardım eder (Bu noktada saçma olan şey, peder bile bu sözde dolandırıcılık ustasından daha paragözdür) Her seferinde Vorobyaninov beceriksiz, Ostap yani dolandırıcılık ustası ise iş bitiricidir. Nedense saçma bir şekilde tek başına daha iyi çalışabilecekken ve tüm paraya sahip olabilecekken, sevimsiz eski soylumuzu sevmişmiş, kopamazmışmış. Neyse, bir şey demiyorum daha. Bence zaman kaybıydı.
İlya İlf ve 
Yevgeni Petrov 'un birlikte kaleme aldıkları kitap ilk olarak 1928 yılında yayımlanıyor ve hiciv-yergi roman özelliği taşıyor.
Kitabın arka
