Koca Taras, iki oğlunu, genç yiğitler arasında ön sıralarda gördükçe koltukları kabarıyordu. Ostap askerlik için biçilmiş kaftandı sanki; öğrenmediği hüner, beceremediği iş yok gibiydi. Hiçbir şaşkınlığa kapılmıyor, her güçlüğün altından büyük bir soğukkanlılıkla kalkıyordu. Tehlikenin biçimini, büyüklüğünü anında değerlendirmesi, zor durumdan sıyrılmanın bir yolunu bulup düşmanını tepelemek için geri dönmek üzere oradan hızla uzaklaşması yirmi iki yaşındaki toy bir genç için küçümsenmeyecek bir beceriydi. Şimdiden davranışlarında kendine güvenen, ne yaptığını bilen bir önderin kararlılığı vardı. Yiğitliği, gözü pekliği yanında aslan gibi güçlü kuvvetli oluşu babasını hayran bırakmaktaydı.
- Oo! Bu oğlan büyük bir komutan olacak. Hem öyle büyük bir komutan olacak ki, yanında babası hiç kalır!
Ya Ostap? Diye haykırdı Taras,doğrulmaya yeltendi, Ama birden Ostap’ı gözünün önünde nasıl yakalayıp bağladıklarını,
onun şimdi lehlerine elinde olduğunu hatırladı.
İhtiyar başı acıya gömüldü
Sayfa 137Kitabı okudu
Nafile Hümanistlik
Cellat Ostap'ın üstündeki paçavraları çekip attı. Kollarını ve bacaklarını özel olarak yapılmış tahta boyunduruğa bağladılar ve... Okuru, tüylerini diken diken edecek cehennem acıları tablosuyla huzursuz etmeyeceğiz. Bu acılar o zamanki kaba, merhametsiz çağın ürünüydü, insanların daha yalnızca savaş kahramanlarının kanlı hayatını sürdüğü, ruhlarının bu hayatta çelikleştiği, artık insanlıklarını hissetmedikleri o çağın ürünü. Bazıları o çağın istisnalarıydı, sayıları pek azdı onların, bu korkunç uygulamalara boşuna karşı çıkıyorlardı. Kral ve birçok şövalye, akıl ve ruh bakımından aydın insanlar, bu türde sert cezaların Kazakların öç duygusunu körüklemekten başka işe yaramayacağını boşuna savunuyorlardı. Fakat kralın ve mantıklı görüşlerin erki, düzensizliğin ve düşüncesizlikleriyle, her türlü öngörünün akılalmaz yokluğuyla, çocukça bencillikleriyle ve pek az olan gururlarıyla yönetim meclisini oyuncağına çeviren devlet kodamanlarının cüretkar iradesinin karşısında bir hiçti.
Sayfa 156 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ama son anda Ostap'in mecali kalmamisti. Cevresine bir goz gezdirdi. Aman Allahim hepsi de yabanci insanlar! Bari yakinlarindan biri, bir dostu orada olsa da ölüm saatinde yardim etse! Istedigi anasinin hickirigini duymak, bir kadinin, bir yavuklunun yolunarak agladigini gormek degildi, hayir, o yigit bir erkegin agzindan bir soz duymak, onunla avunmak istiyordu.
Dayanamadi :
"Baba!! Nerdesin baba! Duyuyor musun beni?" Diye bagirdi.
Halki kaplayan derin sükûtun icinden :
"Duyuyorum oglum!"
Sayfa 167Kitabı okudu
