insan tamamlanmamış bir cümledir.
Hevesleri, beklentileri, erteledikleri, kursağında kalmış kelimeleri, kaçırılmış bakışları, gizledikleri, bitirilmemiş mektupları, susuşları ve istemsiz veda edişleriyle tamamlanmamış bir cümledir insan.
Son anda binmekten vazgeçtiği bir otobüs, suskun kalınmış bir telefon araması, sinemada yanında duran boş koltuğa bakış...
Tamamlanmamış bir cümledir insan.
Yalnızlığıyla bile bir araya gelemeyecek kadar ıssız...
Bütün bunlara rağmen hayat, yine de anlamlı bir cümle kurabilme isteğidir.
İnsanın kendini tamamlayabilmesi isteği...
Zaman içinde aşınmış, her şeye kırgın bir ruhun kendini onarabilme çabasıdır.
Tarık Tufan
Şimdi otobüs gelir biner gideriz, dönmeyeceğimiz bir yer beğen, başka türlüsü güç.
Turgut Uyar
Bir otobüs durağında unutmuşlardı onu. Küçük bir kız çocuğu gözlerinde yaşından büyük bir hüzünle akıp giden insan seline bakıyordu. Herkesin her şeyin acekesi varmışçasına yanından hızla çekip gidiyorlardı kimsenin vakti yoktu dönüp ona bakmaya. Kimse onu fark etmiyordu hele ki hüznünü çaresizliğini hiç..
Geçip gidiyordu her şey insanlar cisimler.. takvimler değişiyordu ama o hep aynı duraktaydı. Çok geç kalmıştı yaşama karışmaya insanların telaşına yetişemiyordu. Kendini kaybolmuş hissediyordu. Orada kaybolmuştu zamanda kaybolmuştu. Ne o ana ne geçmişe ne geleceğe aitti . Ne de bir kimseye ..
O hiç kimseye hiçbir zamana ait değildi.
Ve sanki kimse onun dilini konuşmuyordu, sanki tüm insanlıktan ayrı bir dili vardı bir kültürü vardı. Hapsolmuştu kendi dünyasına . Kendine kendi elleriyle bir hapishane yaratmıştı. Ama en acısı da bir ziyaretçisinin olmamasıydı.
Yine görünmez olmasıydı .
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma göğe bakalım
Bir yere yetişirken rüzgarın esiş hızı gibi esmem. ( Otobüs kaçırmama sorunsalı)