Türk Milletinin yokluk içerisinde ki asaleti…
"Ahmet Haşim, 1919 Anadolusunun İçler Acısı Halini Anlattığı Mektubunu" dönemin Manisa milletvekili Refik Şevket Bey'e göndermişti. Bu mektubu her Türk vatandaşının defalarca okuyup beynine kazıması lazımdır!
“sevgili refik,
ihtimal sana fazla yazıyorum. fakat ben bundan memnunum. bulunduğum noktalardan sana doğru uçurduğum bu
Yine gecenin bilmem kaçı. Uyumadım yine. Uyuyamadım. Ne zaman bitecek bu. Ne zaman? Ne zaman unutacağım belli bir zaman var mıdır unutmanın? Zaman mıdır unutturan yoksa acısını çekmiş olmak mı? Yoksa biz mi kendimizi öyle kandırırız? Çok soru soruyorum evet. Çünkü artık kendi içimde cevaplayamıyorum. Kendi içimde yaşayamıyorum. Kendimi göremiyorum. Arıyorum ama bulamıyorum. Bir yerlerde var biliyorum ama asıl mesele orada çekip çıkarabilmekte. Ben kendimi o bataklıktan çıkaramıyorken seni sayamayacağın yıldızların yanına koydum. Kokunu da burnumun dibine sabitledim. Sabitledim ki her nefes alışımda kokunu hissedeyim. Sabitledim ki her duyduğumda daha da güçlü tutayım orada seni. Aslında ben kendim için değil senin için dayanıyormuşum. Senin için...
Kaybolmanın tek iyi yanı yeniden paylaşabilmeyi mümkün kılmasıdır.
Şu sıralar ;
Ellerimle ruhumda açtığım yaraları düşündükçe nefes alamaz hale geliyorum. Bunca zaman kendime yaptığım kötülükleri göremeyecek kadar şuurumu yitirmişim meğerse.Biliyorum çok zavallıca ama Onun sevgisini dilenmenin bir yolu olarak ağızının içine baktım. Gururumu ayaklar altına alarak kendimi küçük düşürme pahasına bunu yaptım. Belki
bakma bana öyle
yine en iyi bildigim seyi yapacağım
hiçbir şey olmamış gibi davranıp susacağım
bir yanımda fırtınalar kopuyor
bir yanımdaysa umutla bir kalp soluyor
kendi içimde ne ucum var ne bucağım
hani bilsem ki herşey geçecek
kim olduğumu unutacağım
hckmse
Yine gecenin bilmem kaçı. Uyumadım yine. Uyuyamadım. Ne zaman bitecek bu. Ne zaman? Ne zaman unutacağım belli bir zaman var mıdır unutmanın? Zaman mıdır unutturan yoksa acısını çekmiş olmak mı? Yoksa biz mi kendimizi öyle kandırırız? Çok soru soruyorum evet. Çünkü artık kendi içimde cevaplayamıyorum. Kendi içimde yaşayamıyorum. Kendimi göremiyorum. Arıyorum ama bulamıyorum. Bir yerlerde var biliyorum ama asıl mesele orada çekip çıkarabilmekte. Ben kendimi o bataklıktan çıkaramıyorken seni sayamayacağın yıldızların yanına koydum. Kokunu da burnumun dibine sabitledim. Sabitledim ki her nefes alışımda kokunu hissedeyim. Sabitledim ki her duyduğumda daha da güçlü tutayım orada seni. Aslında ben kendim için değil senin için dayanıyormuşum. Senin için...
Rüknettin’in Kalbi’nin Birinci Muhasarası
buraya kalbinizi kuşatmaya geldiydik
konuşmayı unuttuyduk hâl diliyle söylediydik
dua okuduyduk, yağmur dilediydik
kalbinizi kuşatmaya geldiydik.
hoşgeldiniz. buyrun, işte kalbim.
adımı unuttuğum zamanlarda rüknettinim
gövdesi ihlâl edilmiş bir yetimim.
şu kapıdan buyurun, az ilerisi kalbim.
benim kalbim bir ıslahevidir
Emin olamadığım bazı durumlar var. Mesela senin duyguların..Bana hissettiklerin hiçbir zaman net değil. Sevgi mi, nefret mi ya da hiçbir şey mi? Bilmek istiyorum. Bilirsem ona göre davranacağım çünkü. Seversen seveceğim, unutursan beni unutacağım ve görmezse o keskin gözlerin görmeyeceğim. Bazen derin sevgini hissediyorum. Öyle bir sevgi ki bu sevgiyi bir daha bulamayacağımı hissediyorum. Bazen de sanki hiç tanışmamış gibi.. yokmuşum gibi..var olamamış ve varlığımdan rahatsız olmuş gibi..Kapı eşiklerinde bekleyişlerim hep bu yüzden.
Ama inan bana ismin bile kalmayacak hafızamda seni öyle bir unutacağım ki tüm izlerin yok olacak.
ŞAHSİYET DİZİSİNDEN EN ETKİLENDİĞİM REPLİKLER 1
“Yalnızlık.Yaşıyorsun ama yoksun. İnsan nasıl dayanır buna?”
"Vicdan denen şey bağırsak gibidir. Sen uyurken de çalışır."
”Buradaki bütün arkadaşlar ve bu yayını izleyen milyonlarca insan şunu biliyor ki; eğer bir devlet görevlisi gereken neyse yapılıyor diyorsa hiçbir şey yapılmıyordur.”
"Türkiye’de insanlar seri katil olmaz. Türkiye’de insanlar cinnet geçirir."
"Sen hiç birini tek soru sormayacak kadar sevdin mi Nesrin?"
"...ama er geç, ben de unutacağım, değil mi? Bütün hatıralarım silinip gidecek. Peki ben ne olacağım? Telefon numaraları bir şey değil de. Benim şahsiyetim ne olacak?”
“65 yaşıma geldim. Geçen doğum günümde yine bir dilek tuttum, çocuk gibi. Yine imkansız bir dilek tabi. Ne diledim biliyor musunuz? İyi bir insan olmayı.”
“Çünkü hayatını adalete adamak öyle şahsi bir mesele değil bir şahsiyet meselesidir.”
“Yalnız kalmaktan çok korktuğum için hep erkeklerin yanında saklandım. Yalnız kaldığımı kimse anlamasın, orospu damgası yemiyim diye...”
"Sen zannediyor musun ki bir tek alzheimer olan sensin? Herkes hasta, hepsi hasta. Yarın bugün bir milli maç olur, herkes her şeyi unutur. Bu millet neleri unuttu, seni mi unutmayacak, sen kimsin ki, alt tarafı bir katil, alt tarafı bir cinayet haberi."
ÖYLE ŞÜPHELİ Kİ GECE ON
Benim günahlarım var,
Yetiştim en başına.
Gecelerimde,
Adım adım gündüzlerimde.
Benim saatimde hatırlatmalarım,
Bakmazsan dünyaya aldanırım.
Gençliğim yaşlanmaya başlasın,
Seni öyle bir unutacağım ki,
Bunu asla unutamayacaksın.