Hep Bi merak, eline aldığında soluksuzca, okuduğum bir kitap, buruklaştığım, kalbimin ritmi in bozulduğunu hissettiğim bir aşk ve dostluk hikayesi okudum. Rasim'in vefakarlığı, Maria ve Raif beyin çıkarsız ve soluksuz aşkı, mektuplaşmalarda ki o naiflik, çok çok güzeldi.. Ama şu sözü okuyana kadar...
"Öyle ya... Bir ayrılık anında, basit bir heyecanın şevkiyle verilmiş bir sözü tutmamak için en kolay çare, münasebeti hiç münakaşasız kesivermekti"..
Çok oturdu içime, kitap artık kitap olmaktan çıktı, şu 3-5 kelimelik söz beni yine kendimle yüzleştirdi, yargılamanın önü açıldı, istinafı beklemeden, astım kendimi.. Şapka düştü, kel göründü... Unutacağım seni Ey Peri, Ruhsar.. Az kaldı..
Neyse kitap güzel, Sabahattin Ali güzel, hayat güzel..