— Yahu, dedi usulca, epey bir süre düşüncelere daldıktan sonra, ben aslında hastabakıcı olmayı çok isterdim vallah.
— Neden?
— Çünkü, bak şimdi, insanlar sağlıklıyken, açıkçası, ürkütücüdürler... Özellikle savaştan beri... Ben onların aklından ne geçtiğini biliyorum... Onlar bunun her zaman farkında değiller... Ama ben, akıllarından ne geçtiğini gayet iyi biliyorum... Ayakta oldukları sürece tek düşündükleri şey, karşılarındakini öldürmek... Oysa hastalandıklarında, şurası kesin ki artık o kadar ürkütücü olmaktan çıkıyorlar... Gelgelelim, ayakta oldukları sürece, inan bana, onlardan her şey beklenebilir. Yalan mı?
— Doğruya doğru! demek zorunda kaldım.
— Peki ya sen, sen de zaten bu nedenle doktor olmayı seçmedin mi? diye sordu bana bu sefer de.
Düşündükçe farkına vardım ki, pek de haksız sayılmayabilirdi Robinson.
Sayfa 342Kitabı okuyor
Zaman zaman kendimi tüm insanlıktan daha güçlü duyuyorum, ama kendimi aynı anda çıplaklıklarından sıyrılmaya çalışan ağaçlar kadar da bırakılmış duyuyorum. Özellikle ben'in ben'i bıraktığı anlarda. Ya da ikisi bütünleştiğinde.
Sayfa 9Kitabı okudu
