Sessizce tefekkür etmek bu hayattaki en güzel şey!
"..insan doğaya bile belli bir değersel açıdan bakmaktadır, onu yorumlamakta, ona kendi "tin"ine uygun bir "anlam" yüklemektedir.."
Eğer birey, kendi içsel boşluğunu, değersizliğini, soğukluğunu, haraplığını, kuruluğunu, hala bir yerlerde olduğuna inanabildiği (çoğunlukla fantastik olarak idealize edilmiş oranlarda gelişen, böyle olmakla herhangi bir doğrudan deneyimle düzeltilemeyen bir inanç) dostluk, bolluk, değerlilik, sıcaklığa karşıt olarak koyarsa, başkalarının sahip olduğu, ama onda eksik olan şeylere karşı ümitsiz bir özlem ve imrenmeden, onlarda olan, ama onda olmayan her şeye karşı çılgın bir haset ve kine ya da dünyadaki bütün güzelliği, dinçliği, zenginliği yok etme arzusuna kadar uzanan birbirleriyle çatışan bir duygular karmaşası ortaya çıkar.
Sayfa 89 - Pinhan YayıncılıkKitabı okuyor
"Çünkü özgürlük, tutkuların doyumundan geçer..."
"İncan, kendi gerçeğini edimsel olarak kendisi yaratır. Böyle olunca, evren, değerini insanda bulur.."
Nedir bu kaçışlar? Bu yabancı kentte işim ne benim? Yüreğimin derinliklerine inmek, bu deli tutkunun nedenlerini bulmak istiyorum. Yollarda, parklarda, meydanlarda yürürken "ona" gönderdiğim mektuplar... Rüzgârlar, bulutlar, yağmurlarla gönderdiğim aşk, özlem, kin, nefret dolu mektuplar... Havalarda uçup giden yalvarışlar. Ne o, ne de başkalarının bilmediği bilmeyeceği...
Sayfa 132
