Kütüphanenin şiir bölümünü gezinirken kapağı dağılmış, çok okunmaktan perişan olmuş bir sürü aynı isimli 
Kahraman Tazeoğlu kitabının bulunduğu rafa sığmayıp en altlarda ölüme terkedilmiş bir halde beni beklerken buldum kendisini. Pek okunmadığını belli edercesine yepyeni duruyordu karşımda.
Neden okunmuyordu acaba yüreği avluda volta atan, cintoniğe iyi geceler dileyerek lekesiz bir şafakta uyanmak isteyen adam Refik Durbaş.
Kitap, siyah bir acıya yazılan tek bir şiirden oluşuyor. Çok uzun ve güzel bir şiirdi. Ayrılık ve aşk baş roldeydi. Çaresizce çekilen bir hasret, daha güzel bir vücut bulamazdı mısralara. Okuduğum ilk kitabıydı son olmayacak.
