Belki’ler, olabilir’ler, konuşmalar, konuşmamalar, verilen sözler, tutulmayan sözler, asla’lar, sakın’lar… Hayat neden bu kadar karmaşık, aynı zamanda sıradan…
“Susmak yalnızlığın ana dilidir, Ömür hanım, şiiridir, beni
konuşmaya zorlama ne olur. Sözün sularını tükettim ben,
kaynağını kuruttum. Geriye bir büyük sessizlik kaldı yüreğimde, kalabalıklar, kalabalıklar kadar büyük...”