Dökülürse kangren soğuklar
Tatlı acısıyla bedeninden, ansızın
Yüreğin yansa da umurumda değil
Bil isterim.
Ve, renkli renksiz vitraylar
Taşırsa kırılmış kanadını
Kopararak etinden...
Bilirim, çektiğin cefadır sevdiğim
Sizler, sefa güderken apansız
Öylesine, istemem gerçi
Değerini bilmeden huzurun
Çilesiz yaşamanı;
Önce sefil bir hayat sür,
Ardından kör kurşunlarla donan
Sonra sürül, sen...
Ebediyete giden bir umut!