Kendimizi bazen kendimizden bile ne kadar uzak buluruz! Sanki tanımadığımız, yabancı bir kalple hissederiz. Bazen de kendi kendimizle mutabıkken o kadar hayalden uzak ve yalnız kalırız ki bütün dünyanın kendimize karşı yabancılığını, yeryüzünün gurbeti içinde bir biykes hayatı yaşadığımızı duyarız. Ancak bütün bunlar o kadar içiçe geçen ve değişen duygulardır ki biz kendimiz de bilemeyiz, herkesle karabetimiz ve dünya ile dostluğumuz nerde biter, dünyadaki yalnızlığımız ve herkese yabancılığımız nerde başlar?