Toplum, kişinin bir ruhu olduğunu unutmuşa
benziyor. Kişilere ferman dinleten, iktisadın şuursuz
kanunları. însamn tek değeri, ürettiği ve tükettiği, kendisi
değil. Şehirde yaşamak bir işkence. Önünde iki kaçış var
insanın. Biri televizyona kaçış, öteki gençlerin kaçışı:
Terörizm. İnsanın kendi kendine soracağı geliyor: Kültürü
kurtarmak için zengin ülkelerin yoksullaşması mı lâzım?
Dileriz ki insanlar «kültür»ü benimsesin ve insan tekrar
«insanlaşsın».
Şansa inanır mısınız? Ya da kısmete? Bizim oralarda, "insan ancak lambasının fitili bittiğinde ölür", diye bir deyim vardır. Galiba benim fitilim henüz bitmemişti.