Fakat her zaman en kötüsünü seçmek kaderim olduğundan burada da aynısını yaptım ..
Bir karar vermek lazımdı: Thatcher' ın sandığı gibi ayrı ayrı küçük adalarda oturan Robinson Crusoe'lar mıydık, yoksa birbirleriyle ilgilenen ve varoluş sebebini birbirle rinde bulan insanlardan oluşan, iç içe geçmiş karmaşık toplumların üyeleri miydik?
Sayfa 41Kitabı okudu
Bu kadar çok gördüğüm bu yeryüzü ve deniz nedir? Hangi nedenle yaratılmıştır? Peki ya ben neyim ve vahşi ya da evcil, insancıl ya da zalim öteki yaratıklar nedir? Biz niye yaratıldık? Kuşkusuz hepimiz, yeryüzünü ve denizi, havayı ve gökyüzünü meydana getiren gizemli bir güç tarafından yaratılmış.Peki kim bu güç? Ardından en doğal biçimi ile, bütün bunları tanrının yarattığı geldi aklıma. Her şeyi yapabilen güç her şeyi yönlendirip yönetileceği için, hepsini ve kendileri ile ilgili her şeyi çekip çeviren ve hükmeden de odur. Eğer böyleyse, yaptıklarının büyük döngüsü içinde onun bilgisi ve rızası dışında hiçbir şey olamaz.
Sayfa 100Kitabı okudu
“Acılar gibi,ani sevinçler de önce sarsar insanı.”
Sayfa 49Kitabı okudu
Heyhat! Doğru bir iş yapmamak, hep yanlışı seçmek benim açımdan hiç de şaşılacak bir şey değildi.
Sayfa 37Kitabı okudu
Robinson Crusoe yalnızdı, Gustave Flaubert yalnızdı ve insan ahmaklığına katlanamıyordu, bence Don Sandalio da yalnız biri ve ben de bir yalnızım. Ve tüm yalnızlar, Felipe, Felipem, birer mahkumdurlar. Her ne kadar özgür hareket etseler de birer tutukludurlar.
"Korku, insanı rahatlatmak için mantığının sunacağı tüm araçlardan yoksun bırakıyor."
Sayfa 174Kitabı okudu
İnsan ilişki arayan bir varlık. Hiçbirimiz bir Robinson Crusoe olarak yaşamak istemiyoruz. Birisi bizi duysun istiyoruz. Sesimi duysun, beni işitsin ki bu dünyadaki varlığım onaylansın. Birisi bana boşa yaşamadığımı hissettirsin.
... çünkü o zaman adına kurtuluş denen şeyden tek anladığım, içinde bulunduğum tutsaklıktan kurtulmaktı, çünkü bu yerde özgür olmama karşın ada benim için açıkca ve dünyadaki en kötü anlamıyla bir hapishaneydi.
Sayfa 104Kitabı okudu