...bekledim, her günü saydım ve daha binlerce
kalmış olsa da, umutla tek tek her günü karşıladım, uğurladım, gömdüm ve ertesi günün beklentisiyle, artık bin değil dokuz
yüz doksan dokuz gün kaldı, diye mutlu oldum. Bütün bu süreçte, yüzlerce yoldaşa rağmen, aşırı yalnızdım ve sonunda bu yalnızlığı sevdim. Hatırlıyorum, ruhen yalnız bir halde bütün geçmiş yaşamımı yeniden gözden
geçirdim, en küçük ayrıntılara dek elden geçirdim, geçmişimi düşündüm, kendimi amansız ve katı bir şekilde yargıladım ve hatta bir seferinde beni bu yalnızlığa, hem kendimi yargılamamı, hem de eski yaşamımı gözden geçirmemi sağlayan bu yalnızlığa gönderdiği için kadere teşekkür ettim.