Nursun
@ruveyda_topcu
null
63 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Şiddet, küçük bir çocuk için ezici, kontrol edilemez, dehşet verici bir deneyimdir. Duygusal etkileri ömür boyu sürebilir.
Sayfa 21Kitabı okuyor
Birbirimizi duyuyor ve sadece kendi içimizdeki sese kulak veriyoruz.
...
Ne kadar da güveniriz başkalarının kelimelerine yakıştırdığımız anlama!
Sayfa 401Kitabı okuyor
Herkes yaşadığını hissetmenin umutsuzluğuyla baş başa, yapayalnız kaldı. Gemiler denizlerde yüzmek için yapılmış gibi görünür; ama asıl amaç yüzmeleri değil, limana varmalarıdır. Bizimki de tıpkı böyle bir yüzmektir işte, hangi limana gideceğimize dair en ufak bir fikrimiz olmaksızın.
Sayfa 378Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Bazı duygular o kadar belirsiz ki, ancak sonradan, hatırası zihnimizde belirdiği zaman onları hissetmiş olduğumuzun bilincine varırız.
Sayfa 373Kitabı okuyor
"Yalnız bir insan değil, bir okuyucu olmasını istedim. İnsanlar bir şeyler okudukları sürece yalnız kalmazlar. Muhtemelen buna inanmak istedim."
Kontrolünü sıkı sıkıya elinde tuttuğunu sandığı hayat, ona istediğini vermediğinde; yaşamının elinden düşüp bin parçaya ayrılmış olduğu hissine kapılırdı sık sık.
Sayfa 176
İlk kez ölüm korkusunu hissetti.
Ölmek. Gelecek yoktu. Düşünemez, hareket edemez, konuşamaz ve hatta kendi varlığını hissedemezdi.
"Ben yokum."
Gerçek hayattaki kendiyle hayalinde tasarladığı kendi arasında uçurumdan düşmeye başlamıştı.
Sayfa 180
Birileri tarafından katledilen kurbanlar, güç ve ödül sağlandığında hemen faillere dönüşmüştü. Belki bir kez vuruldukları için daha da kötüydüler.
Kendi içimde o kadar dışıma attım ki kendimi, kendimin dışında varlık sürüyorum artık. Farklı oyuncuların farklı oyunlar oynadığı boş bir sahneyim ben.
Sayfa 371Kitabı okuyor
Daha bir saat önce yaşıyordu! diyecekti. Kendini tuttu, çünkü ölüm böyle bir şeydir: İnsanlar ölünceye kadar yaşarlar.
Sayfa 174
"Varlığım ve yokluğum arasında bir fark yok" şeklinde bir inanış insan ruhunun can düşmanıdır.
Sayfa 202
Kendini koyacak bir yer bulamadığı bu dünyada, yok gibiydi. Varoluşu sanki bir imge, bir hayal, bir görüntüden farksızdı.
Sayfa 175
Yüzme sanatı -herhalde bütün sanatlar- tam bir adanmışlık istiyordu. Eyleme ne kadar yoğunlaşırsanız, diğer şeylerden o kadar uzaklaşıyordunuz. Kendiniz olmaktan kurtulup yaptığınız şeye dönüşüyordunuz.
Sayfa 71
Hayatta insana en çok sıkıntı veren kendi ben'idir. İnsanın sorunları 'ben'inin kendisiyle ilişkisinden kaynaklanıyorsa, o derdin devasını da başka yerde bulamaz.
Sayfa 77