B) Tabiî Din
1) Kendimiz, İnsanlık ve Tabiat Hakkında Sahip Olduğumuz Bilgi, Bizi Allah'ı Bilmeye Ulaştırır.
İnsanlığa çok saygılı olan ve ilâhlığı her şeyde içkin bir vücud gibi değerlendiren, bir çeşit insanî panteizm (Pantheisme Humanitaire)den ibaret bulunan bir din, hiç bir zaman, insan için, yeni bir görevler takımı ortaya
Sayfa 208 - Akçağ Yayınları, 2. baskı/ Ankara 2001
Huneyn Gazvesi ve Tâif Muhasarası Müslümanlara birçok ders vermektedir. Huneyn Savaşı"nda o güne kadar görülmemiş kalabalık bir ordu ile sefere çıkan Müslümanlar, sayısal çokluklarına güvenip böbürlenmişler, Allah"ın yardımını unutmuşlardı. Bu yüzden de ilk etapta bozguna uğramışlardı. Bozgundan sonra niceliğin değil niteliğin önemli olduğunu kavradılar. Buradaki keyfiyet lidere itaat, şehâdet bilinci, Allah Resûlü"ne verdikleri söze sadakat ve Allah"ın yardımını dilemekten başkası değildi. Allah"ın yardımıyla muvaffak olunacağının unutulduğu, kibir, böbürlenme ve kendini beğenmenin hâkim olduğu her iş başarısızlıkla sonuçlanmaya mahkûmdu.
Tâif Kuşatması esnasında Allah Resûlü"nün sergilediği savaş taktiği ve düşmanın savunma iradesini zayıflatmaya yönelik siyasî manevraları savaşın sadece tankla, tüfekle, teknolojik teçhizatla değil zeka, bilgi ve tecrübe ile başarılabileceğinin de en önemli göstergesidir. Diğer taraftan Hz. Peygamber önderliğindeki Müslümanların Tâif Kuşatması"nda ilk defa mancınık kullanmaları, her dönemde Müslümanların kendilerini yenileyebilme becerisinin işaretidir.
Sayfa 134Kitabı okudu
Sevbân"dan nakledildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Kim şu üç şeyden uzak olarak ölürse cennete girer: Kibir, ganimet malına hainlik ve borç.”
(T1572 Tirmizî, Siyer, 21; İM2412 İbn Mâce, Sadakât, 12)
Sayfa 179Kitabı okudu
İnsanlığın erdemli yolculuğu Miraç gecesindeyiz…
Sıkıntılarımızı ve çaresizliğimizi,
Ümitsizliğimizi, acizliğimizi ve perişanlığımızı terkederek enkazın karanlığından aydınlığa,
Felaketten selamete,
Mahzuniyetten sekînete ulaşmak adına yeniden yola çıkma,
Yeniden yükselme vaktindeyiz…
Kendi haline bırakılır bırakılmaz Alissa kendi düzeyine, vasat seviyesine inmiş, ben de kendimi orada bulmuştum, ama orada onu artık arzu etmiyordum. Ah! Erdemin insanı tüketen o çabası, sırf kendi gayretimle çıkardığım o yücelerde onunla buluşabilmek için giriştiğim o çaba bana ne kadar saçma ve masalsı geliyordu şimdi. Ortada bu kadar kibir olmasa aşkımız çok daha kolay olabilirdi, ama nesnesi olmayan bir sevgide ısrar etmenin artık ne anlamı vardı, bu artık inatçılık oluyordu, sadakat değil. Hem neye sadakat? Bir yanılgıya mı? Yanıldığımı itiraf etmek daha akıllıca olmayacak mıydı?
Sayfa 100Kitabı okudu
