Yaren
@sadeceeeyaren
Kitap bağımlısı bir yaşam formu
78 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Güvenmekten geriye, her zaman sapsarı bir incinme kalmıştır.
Yürüyüp gittikleri uzaklık bir ömür çırpındıkları kör bir geçmiştir.
Gövdesi ağırlaşa ağırlaşa toprağa yaklaşıyordu.
Okur Takip Önerileri
Ve biz ne kadar savrulursak savrulalım eve döneriz. Bu, çıktığımız ev olmayabilir. Ama biz bir eve döneriz. Eve dönmeliyiz de.
Acı çekmek istemediği için güldüğünü söylüyordu.
Çok fazla kötü insan ve unutulması gereken çok fazla anı...
Sıcak gözyaşlarının buz kesmiş yanaklarından süzüldüğünü hissetmek ve derin sessizlikte kendi hıçkırıklarını duymanın sancılı tadına gönüllü teslim olmuştu
Ümitsizlik ve köklenmiş acılar içinde çırpınıyordu. Hem üşüyor hem ateşler içinde yanıyordu.
Bir insanın diğer bir insan için neler ifade edebileceğini hiç bilmemişti çünkü daha önce hiç yalnız kalmamıştı.
Son günümü bana üzgün cümleler kuran insanların içten olup olmadıklarını merak ederek geçirmek istemiyordum. Kimse son saatlerini başkalarından şüphe ederek geçirmemeliydi.
Ölünce özleyeceğim insanların listesi -tabii ölüler birilerini özleyebiliyorlarsa- o kadar kısaydı ki liste bile denemezdi
İnsan, kendine kurallar koyulan bir hayvan gibi her duruma alışıyor.
"Her insan bedeninin çürüyeceğini bilir ve bundan korkar" dedim. "Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür; nedense bundan kimse korkmaz!"
Ne denir bilirsin: denizler ötesine giden kişi yalnızca iklimi değiştirmiş olur,aklını değil. Senin ihtiyacın olan sürekli gezmek değil, kaplanın sırtından inmek. Hatırlıyorsun değil mi; hani bir adam kaplanın sırtına binmiş, bir türlü inemiyormuş. Çünkü sırtından indiği zaman hayvanın kendisini yiyeceğinden korkuyormuş. Ama bir insan ömür boyu kaplanın sırtında oturamaz ki!
Mutlu olabilmenin tek şartı "unutmayı" başarabilmekti.