Benim, naçizane bildiğim kadarıyla, Türkler kadim gelenekleri olan Şamanlığa, Asya'da kullandığımız Ön-Türkçede, Kamanlık, Şaman'a da Kam veya Kaman derlermiş. Kanlar ya da Kamanlar, her şeyden önce birer şifacı, yani 'otacı' denen, bitkilerle kaç yapan, nasıl desem, sanki o zamanın eczacılarıymış.