Kısmen sembolizmden ilham alan dışavurumcular, modern toplumun gidişatına ilişkin kaygılarını aktarmak için biçimleri bozdular, güçlü renkler kullandılar.
“İyilik isteğiyle” baş edebileceğini asla tartışmıyorum; ancak insanın dayanamayacağı bazı olaylar ve koşullar vardır: “Bu gibi ayrıntılar kendiliğinden ortaya çıkar” ve kişiyi alır götürür. Baylar, burada bu “duygululuk” üzerine söylediklerim hiç de boş şeyler değil; basit gibi görünmesine karşın, son derece önemli bir konudur, hatta herkesin
Nâzım Hikmet, Türkçenin en sıcak olanakları içinde büyük bir güç denemesine girer. Sonradan ulaştığı dil beğenisi bugünkü okuru, etkileyecek, coşturacak bir zenginliktedir. Koyu, çok sıcak bir şiir dili yaratmıştır. Yontmaz, yoğurur; kalın kalın, ama dolu dolu bir deyişi vardır. Konuşma dilini şiirsel söylemin yapısına oturtarak, hem konuşma dili
Doğa, felaket potansiyeliyle en önemli romantik temalardan biriydi; izleyenlerde empati uyandıran güçlü ve harekete geçirici duygular da temalar arasındaydı. Sanatçılar, genellikle rengi çizgiye yeğlemişler, statik kompozisyonlar yerine dinamik olanları tercih etmişler ve klasik geçmişin idealize edilmiş tasvirlerindense içgüdülerini ve bireyselliklerini ifade etmişlerdi.
Maniyerizmden sonra gelen ve Avrupa boyunca yayılan dini gerilimlerin sonucunda gelişen barok sanat, 16. yüzyılın sonunda ortaya çıktı. Barok ismi, muhtemelen, şekilsiz inci anlamına gelen Portekizce "barocco" sözcüğünden türetilmiştir; duygu, dinamizm ve dramı etkileyici renklerle, gerçekçilik ve renk tonlarındaki güçlü zıtlıklarla birleştiren sanatı ifade eder.