'İyi ki kitaplar var' diye başlayayım söze.
'İyi ki hâlâ güzel insanlar var' diye devam edeyim.
Her ne kadar insanlardan yara almış, kırılmış, üzülmüş, yıkılmış olsak ta..
Biz de insanız, biz hiç mi kırmadık, üzmedik, bilerek veya bilmeyerek ne değişir ki..
Affedilmek istiyorsak, affetmeliyiz. Kızgınlıklarımızı, kırgınlıklarımızı içimize yük etmemeliyiz. Sevmek sevilmek, saygı , hoşgörü, merhamet gibi güzellikler varken neden kin, öfke, önyargı gibi çirkinliklerle meşgul ediyoruz ki içimizi.
Kemal Sayar'ın okuduğum ilk kitabı ve inşallah son olmayacak.
Kitap ve yazar her yönüyle, kitap kapağı, renkleri, resimleri, alıntıları, anlatımı ve biz diliyle çok naif. Unuttuğumuz veya bir sebeple farkında olamadığımız değerleri öyle güzel, samimi, içten anlatmış ki. Dost ile sohbet eder gibi hissediyorsunuz. Nasihat edilir gibi değil. Sevgili dost hitapları da etkili oluyor tabi. Ancak gönülden gelen, gönle ulaşır. Kitabı bitirmeden inceleme yapma gereği duydum. Kişisel gelişim kitabından fazlası, terapi, farkındalık, dost sohbeti gibi. Başlarda ve isminin de etkisiyle sevmeye aşka sükuta dair bir anlatımı olduğu düşünülsede ilerleyen sayfalarda insani değerlerin ön plana çıktığını görüyoruz. Sanırım en çok alıntı yaptığım ve en çok alıntı beğenisi aldığım kitabım. Başucu kitaplarım arasında olacak. Güzel bir hediye olur, sevdiklerimize ailemize ve dostlarımıza..
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
