Aptallıkla tanrılar dahi çaresizce savaşırlar.
" Hiçbir şeye cesaret edemeyen, hiçbir şeye umut beslemesin."
Bana en çok eziyet veren,Seslerin bana kahkahalarla gülmesiydi.Bu sanki herkes tarafından dalga geçilen biri olmuşum gibi beni aşağılayan cinsten histerik kahkahalardı.Neden bana bu kadar acımasız davrandıklarını bilmiyordum ama bu şekilde alay konusu olan bir korkak olduğum için kendimden nefret ediyordum.
Sayfa 55Kitabı okudu
O koltuğun içinde oturmak beni nasıl yok ediyorsa, bu koltuğu yolmakta benim bu yok oluşumu simgeliyordu adeta.
Sayfa 180Kitabı okudu
Artık bir şeyler değişiyordu.Özgür bırakılıyordum.Biraz huzur bulabilmek için çok dua etmiştim ve hepsi kabul oluyordu.
Sayfa 429Kitabı okudu
İnsanlar parlayanı karartmaktan, yükseleni yere serip toza bulamaktan hoşlanırlar.
"Babam dışarı çıkıp insanlarla tanışmamı, genç insanlarla vakit geçirmemi söylüyordu."
Sayfa 226Kitabı okudu
"Yürüyordum ve dönüyordum... Yukarı aşağı... Aşağı yukarı... Herkes ünite aktiveleri için hastaneden ayrılıyordu ama ben yürümeye devam ediyordum."
Sayfa 253Kitabı okudu
"Bu, sanki Seslerin beni nasıl tükettiğini anlamam için düzenlenmiş haftalarca süren bir tutsaklık seansıydı."
Sayfa 265Kitabı okudu
"Sesler beynimin içinde öyle yüksek sesle bağırıyorlardı ki, o akşam Dr. Doller'la randevumda doktorun sesini güçlükle duyabiliyordum."
Sayfa 335Kitabı okudu
"Bazı insanlar Sesleri duyduğum anlarda bunu anlayabiliyorlar. Aslında bunu yapmamalarını isterdim."
Sayfa 461Kitabı okudu