Çoğunlukla insanın kendisi bile haklı olup olmadığını bilmez, çoğunlukla haklı olduğuna inanır ve yanılır, çoğunlukla buna iki taraf da inanır: Çünkü [GERÇEK DERİNLERDE SAKLIDIR] tartışmanın başında kural olarak herkes doğrunun kendinden yana olduğunu düşünür; tartışma ilerledikçe ikisi de şüphe duymaya başlar; tartışmanın sonunda da doğrunun ortaya koyulması, onaylanması beklenir.
Her şeyden evvel hiçbir insan mutlu değildir; bütün hayatı boyunca hayali bir mutluluk peşinde koşup durur, onu nadiren ele geçirir ve ele geçirse bile, geçirmesiyle birlikte bir yanılsamadan, bir düş kırıklığından başka bir şey kalmayacaktır geride; ve kural olarak sonunda bütün umutları suya düşecek ve limana bir enkaz halinde girecektir. O halde yalnızca her an değişip duran şimdiden ibaret olan ve şimdi sona eren bir hayatta mutluluk olmuş mutsuzluk olmuş hepsi birdir. Doğuştan gelen tek bir yanılgı vardır ve bu da mutlu olmak için var olduğumuzdur. Bu bizde doğuştandır, çünkü bu bizim varoluşumuzla çakışır ve bütün varlığımız onun tefsirinden, hatta bedenimiz onun monogramında ibarettir. Biz yaşama iradesinden başka bir şey değiliz, ve bizim bütün istememizin ardışık tatmini mutluluk kavramıyla düşündüğümüz şeydir. Onun arzularının sınırı yoktur, onun taleplerinin sonu yoktur, her tatmin edilmiş arzu yenisinin doğumuna sebebiyet verir.
Arthur Schopenhauer, Hayatın Anlamı
Biri neyi arıyorsa ona sahip değildir: sevgi güzelliği, iyiliği arar; demek ki onda bunların hiçbiri yoktur.
Mutluluğumun sebebi zenginliğim: O halde zengin olmamı sağlayan şey aynı zamanda mutluluğumun da nedeni.
Sayfa 16 - CanKitabı okudu
Başkalarının niteliklerini ve özelliklerini taklit etmek, başkalarının kıyafetlerini giymekten çok daha onur kırıcıdır. Zira bu, insanın kendi değersizliğine ilişkin yargının kendiliğinden ifade bulmasıdır.
Sayfa 17Kitabı okuyor
