64 syf.
·
Puan vermedi
Doğrunun parçaları arasındaki şiddetli çatışma değil, doğrunun yarısının sessizce bastırılmasıdır asıl korkunç kötülük: İnsanlar her iki tarafı da dinlemek zorunda bırakılıyorsa her zaman umut vardır; yalnızca bir tarafı dinlerlerse hatalar katılaşıp önyargıya dönüşür...
Okur Takip Önerileri
Eğer insanlığın öğretmenleri, bilmeleri gereken her şeyi bilecekse, her şey özgürce yazılmalı ve kısıtlama olmaksızın yayımlanmalıdır.
Bir düşünür olarak ilk görevinin, aklının gittiği yere gitmek olduğunu kavrayamayan hiç kimse büyük bir düşünür olamaz.
Hatalı olabilecekleri düşüncesiyle görüşlerimize uygun hareketlerde bulunmayacaksak, bütün çıkarlarımızı boşlayacağız, hiçbir görevimizi yerine getiremeyeceğiz demektir.
Hatalı bir şekilde kullanılabileceği için insanlara muhakemelerini hiç kullanmamaları mı söylenmeli?
Susturmaya çalıştığımız görüşün yanlış bir görüş olduğundan hiçbir zaman emin olamayız; olsaydık bile, onu susturmak yine de kötülük olurdu.
Ya da değişik bir tablo çiz, adı "ilk öğretmenim" olsun. Düyşen'in çocukları tutup tutup dereden karşıya geçirdiği an olabilir bu.
...
O da olmazsa öğretmeninin Altınay'ı kente uğurlayışını çiz. Tren kalkınca nasıl da haykırmıştı? "Öyle bir tablo yap ki, bu haykırış bugüne kadar Altınay'ın kulaklarında çınladığı gibi bütün seyredenlerin de yüreğinde yankılansın..."
Kimi zaman bir insanın sırtından da baksanız onun ne durumda olduğunu, içinden neler geçtiğini hemen anlarsınız.
Özgürlük, iki artı ikinin dört ettiğini söyleme özgürlüğüdür.
Bu sağlanırsa gerisi gelir.
Sayfa 86Kitabı okudu
Bilinçlenene kadar asla başkaldırmayacaklar, başkaldırmadıkça asla bilinçlenemeyecekler.
Sayfa 76Kitabı okudu