Ataol Behramoğlu
Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burda biter iyi günler sevgilim
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider
Bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir
Solarken albümlerde çocuklar ve askerler
Yüzün bir kır çiceği gibi usulca söner
Uyku ve unutanlık gittikce derinleşir
Bir kalbiniz vardır onu tanıyınız.
Bir şehir kadar kalabalıktır bazıları
Bir dehliz kadar karanlıktır bazıları
Sayfa 54Kitabı okuyor
Çok hızlı gitmeye çalışmayın lütfen, gidemezsiniz
Sonsuz hızda giderseniz hiç gitmemiş olursunuz, limitin kanunu bu
Anlayacağınız insan ölmez, dönüşür
Formül de şu: Bilginin tanım kümesi inançtır + Bilen susar.
Bana ne bunlardan diyebilirsiniz
Hatta küfür öğretmişse toplumunuz, küfür de edebilirsiniz
Hakkınızdır tavrınız
Hoş görün lütfen, sanki aklım başımda mı?
Bunu ispatlayabilirim:
İşte size bazı kelimeler sunuyorum
Evrendeki iki ana damarın uysalına ait
Yakinen bildiğiniz
Enerji rengi aynı olan kelimeler
Ev, ova, şehir, göz, gönül, barış, cennet!
Sayfa 33 - VI - NemKitabı okuyor
Denilebilir ki, bir kültürü yorumlamak, ruhun mekâna, belki de kendisine geri dönüşünde yardımcı olsun diye bıraktığı iz-taşlarını geriye doğru takip etmektir.
Bu iz-taşlarının en değerlileri ise şehirlerdir.
Mekân, üzerinden geçildikten sonra izlerimizin dezenfekte edildiği bir tuval değil, ruhlarımızın parçalarını kırıntılar halinde ektikleri bir labirenttir.
Tabiatın yok edilmeden disipline edildiği, insanın hizmetine sunulmuş, yaşayanın ondan yararlanmasının yanında zevk almasının da sağlandığı kanlı canlı ortamlar olmuştur tarihleri boyunca İslâm şehirleri.
İnsan tabiatın içinde olacak, ama ona râm olmayacak. Bu nasıl mümkün olabilir? Insan hem tabiata kendi damgasını vuracak, hem de bu damga tabiatı bozmayıp onunla hemâhenk yaşamasına izin verecek.
İnsan sadece bedenî ve dünyevî ihtiyaçları için değil, âhiret hayatındaki mutluluğu kazanmak için de bir topluluk içerisinde bulunmak mecburiyetindedir.
"Ruhumuzun anlama seviyesini geleneksel şehirlerimizdeki bilgeliğin seviyesine yükseltebilirsek, alabileceğimiz sırların derinliği bizi yeni bir akılla donatabilir."
Yaşadığı çevreye duyarsız, beşerî ve tabii çevrelerinden kopartılmış insanlar olarak bir bakıma sürgünde gibi yaşıyoruz büyük şehirlerde.
"Özlediğim şehir, hafızası olan ve zamanın üç boyutunda sağladığı süreklilikle mekânı da fetheden şehirlerdir.”
İstanbul
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.
Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak
Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
Mevsimler ne çabuk geçiverdi
Unutmak, unutmak, unutmak.
Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Yine kamyonlar kavun taşır
Fakat içimde şarkı bitti.
Cahit KÜLEBİ
kendimiz de şehrin bir parçasıyız.
Şehir bütün ışıklar altında ve dört mevsim görülen bir şeydir. Her an gözün görebileceğinden, kulağın işitebileceğinden daha fazla şey vardır etrafımızda; keşfedilmeyi beklerler...