Bir başka düzlemde, "yükselişte olan egomaninin ahenksiz çığlıkları", reklam ve eğlence medyasının her yerdeki varlığı sayesinde her birimizi mütemadiyen tatmine ve doyuma çağırırken cinsel arzu ve bütünlenmeye duyulan açlık gibi insanlarımızın temel unsurlarından olan iki güçlü dürtüyü ikon statüsüne yükseltilen ürünlerle bağdaştırır. Bunu yaparken de bu güçleri muğlak, içi boş ve bayağı hale getirir...
Faydacılık benzeri bazı unsurlar, düşmanca tepkilere maruz kalmıştır ve tek örnek olmamakla birlikte kolay bir örnek sunar. Böylesine indirgemeci bir şekilde tasarlanmış bir düzen bize boğucu gelebilir: bunun ötesi yok mudur? Yüce gönüllü eylemlere, kahramanlığa, savaşçı erdemlerine, daha yüksek bir duyarlılığa veya insanlığa gerçekten bağlılığa, daha zor bir fedakarlık etiğine ya da daha büyük bir bütünü hissetmeye, evrenle bağlantı içinde olmaya vs. yer yok gibidir...
Yerimi doldurmaya çalışmıştır;
Yüksek olanın yokluğu, aşağı olanların fazlalığıyla telafi edilemez.
Tuco beye sormak lazım :D
Peki ya rock konserlerine ve rave partilerine ne demeli? Kriterlerimiz göz önüne alındığında, "dinsel olmadıkları" barizdir; ama yine de seküler, sihirsizleştirilmiş dünyaya da pek uymazlar.
Sekülerleşme, farklı şekillerde kavramsallaştırılması mümkün olsa da temelde insanların inançlarıyla ilgilidir. Bir toplumun bir başka toplumdan daha "seküler" olduğunu söylediğimizde temelde kastettiğimiz şey, ikinci topluma kıyasla ilk toplumda daha az sayıda insanın hayatının dinsel inançlardan etkilendiğidir.