"İşte orada, iki sevgilinin düşüp can verdikleri yerde, her yıl, oraya düştükleri günün seherinde, tanyerleri ışırken, iki çiçek biter. Bu çiçeğin biri kırmızı, biri mavi açar. Tam günün ucu görünür, çiçekler birbirine kavuşacakken, öte kayadan bir geyik uçarak gelir, çiçekleri yer. Bu her yıl böyle olur."
"Yar yüzüne bin yıl baksam az gelir. Yüz yıl dahi baksam kanan değilim."
Artık bizimle tımarhanede yaşayan insanlar arasında bir fark olmadığı benim için çok açık, o dönem bundan sadece belli belirsiz bir şüphe duyuyordum. Tüm deliller gibi, ben hariç herkesin deli olduğunu düşünüyordum.
Okur Takip Önerileri
İnanmayı arzuladığımız şeyleri anlatıyor bize. Çok ikna edici.
Hiçbir şey bir anda değişmez: derece derece ısınan bir küvette farkına varmadan haşlanarak ölürsünüz.
Yaşardık, her zamanki gibi, aldırmadan. Aldırmamak cehaletle aynı şey değildir, üstünde çalışman gerekir.
"Ah ulan, hiçbir çalgıyı çalmadığın nasıl da belli oluyor! Nedir o yumurtladıkların? Evde dert var, kadın var, çocuklar var, ne yiyeceğiz, nasıl giyineceğiz, halimiz ne olacak var. Cehennem!.. Santur ise gönül rahatlığı ister. Karım bana bir söz dokunursa, santur çalacak heves mi kalır? Çocukların karnı aç olup da viyakladılar mı, sen gel de santur çal bakalım! Santur, yalnız santuru düşünmeni ister, anladın mı?"
Ne kendini ne de olayları yargıla! Ne alkışlayıp böbürlen ne de kendini kötüle. Nehir akıyor, sen o akışın farkında olmaya devam et.
"Keyifli olabilmen için yaşamında kendin olarak var olmalısın. Aslında bir tarafımız bunu hep biliyor."
O yüzden insanın; yaratılış gayesine uygun, dünyaya uğrama maksadına uygun o şeyi gecikmeden bulması icap ediyor. Ona harcanan mesai ne kadar olsa değer.
Din gelişmeye götürmediği gibi, bilim de hümanizme götürmez... Zira, gerçek hayatta ne salt din ne de salt bilim vardır. Bu şu anlama gelir: belli bir ölçüde bilim olmayan bir din ve dinin belli varsayımlarını ihtiva etmeyen bir bilim mümkün değildir.
Sayfa 13
"Yalan değil, vallahi de billahi de bu çorba menekşe kokuyor."
Hiçbir şeyin benim için gerçekleşmediği, ama yine de her şeyin bana dahil olduğu duygusunu taşıyorum yalnızca
Kadercilik, mizacımız değildir, morfinimizdir.
"Bilirim Ebâ Eyyûb, başkalarının kusurunu görmeyen kişi kemâle ermiş insandır. Kalbi daima kederli, yüzü güleç olur."
