Gel ey aşk şahı, gel ey Tebriz'in övündüğü Şems; bu ateşli hikaye harflere sığmıyor, sözle anlatılmaktan üstün.
Tebriz'in övüncü Tanrı ve din Şems'i daha önceden, aşk demiştir, senin yüzünden yüzünü ekşitiyor, bu sirkeliği arttırmak doğru değil.
Tebriz'de Şemseddin aklı da kapar, götürür, gönlü de; o Tebriz göze benzer, Şems de o gözdeki görüştür sanki.
Gerçekler Şems'ini doğular Tebriz'inden göster; çünkü Ay da, Güneş de, Utarid de, senin gamına düşmüş, seni gör me derdinde.
Sus ey deli aşık, şiir söyleme, kanlar yut. . . zati dünyanın her zerresinde senin kavganın derdi, gamı var.
Yürü ey gönül, üstünlükler bağışlayan Tanrı Şems'ine, Tebriz'e git. . . hayali gibi o da sana gelir; zati seni istiyor o.
Sözün kıymetini "lal" olandan
Ekmeğin kıymetini "aç" olandan
Aşk'ın kıymetini "hiç" olandan öğren.
*Şems - i Tebriz*
Sayfa 39Kitabı okudu
