Savunduğunuz ülke, polis devleti bu işte!
İstanbul/ Çekmeköy/ Nişantepe yakınlarında bir caddede;
(Polis kimlik soruyor)
Önümden ten renginden doğulu olduğunu tahmin ettiğim bir yurttaş yürüyor ve polis çevirdi!
Bana da "bekle, seninkine de bakacağız" dedi kibirli bir tavırla.
Enerjim yoktu, ağzının payını vermedim, 'tamam' dedim, bekliyorum.
Önümdeki doğulu yurttaşla diyalog
Ünsüz daralması
Ben bir harf değilim ki daralınca da bir anlama geleyim. Böyle olunca insan yaptığı hiçbir şeyden mutluluk duymuyor. Bir anlam arayışına giriyor fakat anlamlar anlamsız.
Daraldım.
Kollarımı iki yana açıp, geldiğimiz toprağa sarılmak istiyorum betonlar müsaade ederse. Ölmek de istemiyor insan, toprağa sarılmak bundan değil bir iki temiz nefes alabilelim diye..
Ne çare...
Daraldım.
Evin balkonundan aşağı bakıyorsun bir yandan hafif, narin rüzgar tenine dokunuyor. Sırf daha fazlasını hissetmek için aşağı atlamak düşüncesi geçiyor film şeridi gibi aklından fakat filmin son karesinin gerçekleştiği an akla gelince "puf" diye yok oluyor hayal. Hayat bir çizgi film değil ki tam yere düşecekken hızını yavaşlatasın.
Daraldım.
Havasız kalmış bir odanın camını açmak gibi. Bir anda tüm kötülüklerden arınmak istiyorsun fakat pencereye sineklik takılmış ve gövden bu sineklikten geçecek kadar küçük değil. Parçalanman gerekiyor. Ya da tekrar pencere ve sineklik arasına sıkıştırılacaksın. İmdat çığlığını da duymayacaklar. Sen ne bir meleksin ne de başka ruhani bir varlık; insansın.
Daraldım.
Artık kim bana nasıl gelirse bende ona aynı şekilde gitmeye karar verdim. Aslında yeni bir fikir değil daha öncede uyguluyordum bunu fakat bu sıralar daha fazla uygulamam gerektiğini fark ettim. Resmen etrafım çakal ve tilki sürüleriyle kaynıyor. İşin tuhaf kısmı, hissettiğim şeyler beni yanıltmıyor. Ve onlar tam da hissettiğim gibiler. İnsanları anlamak o kadar zor ki. Kimin ne istediği belli değil. Bir gün önce size aşkını ilan eden adam, bir gün sonra sanki sıradan biriyle konuşuyormuş gibi konuşabiliyor. Artık çıkar meselesi mi bazen gerçekten çözemiyorum. Dünya hassas kalpler için bir cehennem diyorlar da, inanın boşa değil. Bazen gerçekten sol yanınız koca bir cehenneme dönüyor. Kendime aynada bakıp 'Sen işte bunu hak ediyorsun' diyorum. Bunca zaman üzdüğüm o kalbin ahını çekiyorum, biliyorum. Kimbilir, umutsuz bir vaka olmuş kalbime hala çıkış yolu arıyorum. İnsanlar neden bu kadar kırıcı? En çokta bunu anlayamıyorum. Ya daha gün bitmeden değişenler var, gerçekten şaka gibi. Neden bu kadar duygusuzuz? Karşımızdakini de düşünmeyi bir türlü öğrenemiyoruz? Neden kendimizi sorguya çekmiyoruz, acaba karşımdaki bugün ne hissetti diyemiyoruz? Yine devrelerimi yaktım. Cevapsız kalacak nice soruyla üstelik. Onu bunu bilmem de, kıymet bilmek en az oksijen kadar şart.
Kıymet bilene rast gelmeniz dileğiyle güzel geceler sevgili 1K sakinleri 🌼🌼
A.U
Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini...
Cemal Süreya
Size Ne??!!
Hahahah önüme bir abimiz çıktı.Şöyle diyor yorumda: 'Beyza Alkoç, Z kuşağının ilgi ve beğeni müptelası Instagram hesapları için artık o kadar büyük bir tapınma kaynağı olmuş ki, muhtemelen Osho ve Kubrick'in Eyes Wide Shut filmindeki gibi Beyza Alkoç'un da kendisine özel mistik bir tarikati olsa gerek. Aksi takdirde kitapları kendi kimliği ve olgunlaşıp gelişmek için değil sosyal medyada ilgi görüp statü kazanmak için okuyan, Beyza Alkoç'un çobanlığında sürüleşip bu kitabı Twitter Türkiye trendlerine bile sokacak kadar müridi bir araya toplamak gerçekten bir hayli zor görünüyor. Çünkü kabul etmek gerekir ki, bu kitap, bir kitap değil. Bu kitabın bir kitap olmadığı tartışılamaz, tartışılması teklif dahi edilemez.' bu sadece yazdığı uzun ve anlamsız yazının küçük bir bölümü :) . Şimdi gelelim benim anlatmak istediğim şeye.Abim bak sen yaşlandın artık bırak biz ne okuyacaksak okuyalım.Bizim hiç kimseye zararımız yok.Beyza Alkoç'a taptığımızı söylemişsin?! Şahsen ben Allah dışında kimseye tapmam.Evet sevebiliriz,okuyabiliriz ama tapmak ap ayrı bir kavram.Ayrıca sen Alkoç'u sevmek zorunda değilsin ama okuyacak insanların da meraklarını çöp edemezsin hakkın YOK.İsteyen istediğini okuyabilir.Bu okurun tercihi...Daha fazla toxic paylaşım görmemek üzere iyi günler :)))...
Bilemiyorum, sen bilirsin...
Seni nasıl yürüdü saatler,
bir gece vakti...
Gözüm uzaklara istemez bakmayı,
yakını görmez zaten.
Göz görmez olmuş, akıl ermez,
tüm cevherlerini dökmüşsün
altında kalmayana ne demeli.
Günaydın! Yeni gününüze bir şiir armağan ediyorum:
Sabah, bir yeni dünya gibi geliyorsun;
Öylesine süslü, öylesine sadesin ki.
Sen o kadar güzelsin ki sabah,
O kadar güzelsin ki…
Özdemir Asaf
Adminlere selâm eder, Herakleitos'un gözlerinden öperim...
Üstelik dibek taşı gibi duruyorum akmayan akışta.
Bu nasıl iştir?
Ne sen benim farkımdasın, ne ben senin farkında...
Göremiyor ve görünmüyorum...
Hayır, bari ben duraydım ama sen akaydın da ben göreydim.
Böyle ben dibek taşı, böyle sen kayıp...
Çok sıkıcı...
Takip ettiklerimi çok beğendiğim hâlde beğenemiyorum.
Yani sanılmasın ki beğenmiyorum...
Ama ben biliyorum...
Bunu da onlar başardı.
Öğretmenler üç ay yatıyor diye diye tatilimizi iki aydan üç aya çıkaran güruh bunlar...
'Keşke mösöjlöşmö ölmösö'
'Keşke kimse bönö görmösö'
'Keşke ben kömsöyö görmösöm'
bla bla bla...
Onlar onlar...
Kesin bilgi ama yaymayın.
Huniyi takın -neon olsun-
Keyfinize bakın...
Akışına bakmayın; zira akmıyor...
Ve biz aynı ırmakta yüzlerce kez yıkanıyoruz...
Sızladı kemikleri Herakleitos'un...
Ahhh ah!
Amoresmuerte