“Sen gidince sadece ikimizin anladığı şakalar da terk edecek ülkeyi”
Sayfa 40
Ömer dedi ki : "Ya Rasulallah! İşte Ebû Süfyan! Allah onu akitsiz ve ahitsiz olarak elimize düşürmüştür. Beni bırak da onun boynunu vurayım." Ben:
"Ya Rasulallah! Ben ona ahit ve eman vermişimdir" dedim. Sonra Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem 'in yanında oturdum. Ebû Süfyan'ı aldım ve bu gece benden başka kimse onun yanında kalmayacak diye yemin ettim. Ömer onun hakkında biraz ileri gidince dedim ki:
"Dur bakalım ya Ömer! Vallahi şayet Beni Adiyy b. Kab'den olsaydı böyle söylemezdin. Fakat sen biliyorsun ki 0, Beni Abd-i Menaf'ın adamlarındandır." Bunun üzerine Ömer de şöyle dedi: "Dur bakalım ya Abbas! Babam Müslüman olsa dahi yine de senin Müslüman olmana sevindiğim kadar sevinmezdim. Çünkü biliyordum ki, senin Müslüman olman Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem 'e, babam Hattab'ın Müslüman olmasından daha srvgilidir.
Sayfa 225
Sen gelince bir mutluluk ülkesiyim,
Cıvıl cıvıl;
Az gelişmiş toplum gibi, sen gidince,
Boynum bükük.
Öyle bir gittin ki, gökyüzüm karardı.
Sen gidince;
-yüreğimde söndü şehrin bütün ışıkları-
Bir bilsen,
kaç evren sığar içimdeki boşluğa...!
"Ara sıra boşluğa bakmak istesem ne olacak? Her yer duvar, her yer bulut. Çığlık atsam duyulmayacak. Neyse, sakın üzülme, bulurum elbet bir yolunu ama sen de gidince, sahiden penceresiz kaldım anne..."
Bir sabah dünya boşken kalkıp sordum kendime: neyin var taşınacak?
şu kırık dal sesinden, şu tökezleyen ırmak gürültüsünden başka
neyin var sen gidince aklı sende kalacak!
