Batar mı kalbi insanın, batarmış
Hatta nefes almasa bile batarmış
Düğümlenmiş sözler mi,yaşanmamış gelecek mi
Neyse ne, oturdu mu yüreğine, zamanın saniyesi ok olur yine batarmış
Oysa masumduk bir kuş yüreği kadar
Küçük ama güçlü atıyordu yüreğimiz
Kime ne zararımız oldu ki kendimizden başka
Az maz yaşıyorduk, gökyüzü toprak arası
Ve bulutlar selam durmasa da arada gösteriyordu beyaz yüzünü
Unutmuşum maviyi , unutmuşum bir yıldız parıltısında bulmayı seni
Nerde ne zaman kaybettiğimi bilmediğim o yılların yaşanan onca sancının adını unutmuşum
Kendimi kendimle bırakınca nasıl bir cellat olduğumu günahlarıma,
ilk taşı gözümü kırpmadan nasıl attığımı unutmuşum
Kendi boynuma geçirdiğim yağlı ilmeğin suçlusu sen değilsin doğru ama ben biliyorum en az kendim kadar soğuk olan o mezarın çağrı tonunu
Pişman değilim affettim kendimi ve hesabını veremediğim her şeyi
Şimdi hesap sorma vakti..
Bütün ejderhalarım mutlu; herşeyim tam gibi ama işte bir eksiğimdin sen:
Gerçi sen varken,
Ben bile kendime fazlayım bazen.
Eksik kal ama eksik olma düşüncelerimden..
Düş'ümün en güzel gecelerinden.
Ve İşte şimdi anlıyorum seni:
İnsan, yıldızları izlemek için hep karanlığa muhtaç!!
Desem ki ...
Desem Ki
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini
Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm
Sende tattım yemişlerin cümlesini
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar
Desem ki
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim Senden kopardım çiçeklerin en solmazını Toprakların en bereketlisini sende sürdüm Sende tattım yemişlerin cümlesini Desem ki sen benim için, Hava kadar lazım, Ekmek kadar mübarek, Su gibi aziz bir şeysin; Nimettensin, nimettensin. Desem ki...
İnan bana sevgilim inan Evimde şenliksin, bahçemde bahar; Ve soframda en eski şarap. Ben sende yaşıyorum,Sen bende hüküm sürmektesin.Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,Rüzgarla nehirlerle,kuşlarla beraber. Günlerden sonra bir gün, Şayet sesimi fark edemezsen Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden, Bil ki ölmüşüm. Fakat yine üzülme müsterih ol Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini Ve neden sonra Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede Hatırla ki mahşer günüdür Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.
Cahit Sıtkı Tarancı 💫
Maalesef geçen yıl bu gün acı haber geldi. Arkadaşımın babasının ahirete intikalinin seneyi devriyesi... Acıya ne kayıtsız kalabilirim ne de avutmayı bilirim. Çaresiz kalırım acının karşıda, hele ki yaşayan ben değil de bir başkası olunca. Bir şeyler yazdım belki bir an olsun acısını dindirir diye, daha güzel cümlelerle karşılık verdi bana. Hayat çok garip, yazmak gittikçe daha zor. Ve sen de iyi ki varsın güzel insan...
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır,
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar
Akşam camiye giderken yolda minarenin ışıklarını gördüğünde, cami girişindeki sıcak karşılaşmaları hissettiğinde, yanında fısıltıyla dualar eden teyzeyi duyunca kalbin harekete geçecek ve "Sana geldim Rabbim. Ben elimden geleni yaptım. Her yeri her şeyi temizledim. Huzur ve mutluluk için hazırım. Gerçek aşk da huzur da senin kapından geçer. Beni huzuruna kabul et. Dünyaya dalmış kalbimi sen temizle."
[s:3]
KOR DERGİ
Hani derler ya;
“Sevgisizliğin dayatıldığı coğrafyalarda,
Aşk şiiri yazmak devrimdir” diye.
Sen benim davam ol,
bense senin devrimci neferin.
Sana kurulu bu ömrümün,
Gel de;
En vefalı nasibi ol.
Ellerin olsun, sesin olsun, gülüşün olsun.
Kısacası sen ol yeter bana.
Başımı dizine koyduğum her yer huzur.
Sana sarıldığım her an mutluluk.
Ötesi cennetlik.
Sen ve ben yani bizim birlikteliğimiz
paha biçilmez muhteşem bir sanat eseri.
Çok rasyonel seveceğim seni.
Aşk karın doyurmaz diyorlar, aldırma!
Sen yine de gel, ömrümü ye.
Ziyade olsun der gibi sev beni.
Beni Yakışına
O esrarlı yangına bu can nasıl dayandı?
Sahile vurdu kalbim,su yandı,kum da yandı.
Bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum,
Ölüme başkaldıran dertli uykum da yandı.
Yurdundan mahrum edip dolaştırdın Cem gibi.
Ruhumla söndü alev,sonra ruhum da yandı.
Kül oldu bir yiğidin figanıyla her umut.
Bülbülün küllerine konan puhum da yandı.
Böylesi bir yangını görmedi Nemrut bile.
Kaktüsün gölgesinde nazlı âhım da yandı.
Âhımdır zannederdim en belalı kıvılcım,
Kirpiğine dokunan kanlı âhım da yandı.
Bir damla su ver bana ey çöl! Bari sen küsme.
Kalmadı hiçbir şeyim bak,günahım da yandı.
Yenilgiler bir tufan gibi çöktü üstüme.
Ülkem yıkıldı heyhat!
Ordugâhım da yandı.
Köleleri her akşam duman kıldı gözlerin,
Başıma tâc ettiğim padişahım da yandı.
İlk defa böylesine tutuştu gökkuşağı.
Renklerim siyah oldu ve siyahım da yandı.
O'ndan başka ne varsa yandı,
Yandık sen ve ben.
O'nu göreyim diye, kıblegâhım da yandı.
Nurullah Genç
içsel konuşmalarım
...
- Sen ve ben.. Konuşabiliriz ya da sessizce
birbirimizi sevebiliriz. Seçim senin?
+ Duydu mu dersin?
- Sağır değil kör..
+ O zaman duymuştur ama seni görebilir mi
ya bulamazsa?
.