Cahit Sıtkı Tarancı
Desem ki
Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
"Önce besmele
En güzel kelime
Allahım
Yol boyunca
Bırakma elimi
Düşerim sonra
İkimiz Yüzünden Biz Olamıyoruz..
Sen varken daha aklı başındayım, daha iyiyim. Neden dersen? Sen yokken aklımın yarısı hayatın içinde seni aramakla, yarısı hayatı idame ettirmekle meşgul. Bölünüyorum o zaman. Sen varken tek parçayım, daha güçlüyüm.
Seninle biz her şeyden önce arkadaşız, dostuz sevdiğim.. Ne diyor Arkadaş Zekai " Aşkın ve dostluğun ayrımı yoktur." Ve
Her aşkın sonu güzel bitmez Bazı aşkların diyeti kandır....
Metin sefanın asker arkadaşıydı aynı durakta taksi şoförlüğü yapıyordular duraklarının karşısında bayan kuaförü vardı ve sevgi burada çalışan kızlardan biriydi
Metin sevgiye tutulmuştu daha ilk gördüğü günden itibaren aşık olmuştu fakat bu aşkı kendinden başka kimseye söyleyemedi
Günler birbirini kovalarken sefa metine aksam konuşalım kardeşim
Müziği pikap' tan dinlerim,
Kitabı kağıttan okurum.
Çoğu zaman yürüyerek giderim gerekli yerlere
Dokunmayı severim ben, emeği severim
Sonra çiçekleri severim
Güneşi severim, yağmuru severim
Tozu toprağıda severim de
Yalancıyı severim, doğrunun değerini farkettirdiğinden
Bana kötülük yaptığını sananıda severim
Senden nefret etmemi istiyorsan,
Bu isteğini de severim.
*Fhant