Bu dünyada hiç kimsenin beni onun gibi anlamadığını ve asla anlamayacağını ona nasıl anlatabilirdim? Onu kaybetmenin benim için içimdeki bir kurşun deliği gibi acı dolu, devamlı bir hatırlatıcı olduğunu, asla dolduramayacağım bir boşluğu taşıdığımı nasıl anlayabilirdi?
BEN ÂRİFİM DİYE SÜRME MEYDANA
Ben ârifim diye sürme meydana,
Bir tenhada irfanına iyce bak,
Âlem bu ya senden kâmil bulunur,
Teraziyle dört yanına iyce bak.
Bazı ahmak sözün bilmez tutulur,
"Beraber halledelim, İzgi! Ne sorun varsa, ne eksikse, ne düzeltilmesi gerekiyorsa beraber yapalım. Böyle içine kapanarak, tek başını içindekileri halletmeye çalışmak yerine bana anlatsan, benimle konuşsan her şeyi birlikte aşsak... Bunları istiyorum. Beni mi düşünüyorsun? Düşünme İzgi. Hiçbir şeyi halletmeden gel bana. Böyle yaparak bana haksızlık mı etmiş olacaksın? Et. Senden gelecek bir soruna ben isyan eder miyim sanıyorsun? Görmüyor musun, İzgi? Sen bana geldiğinde göreceğim tüm sorunları bile sen yanımda olduktan sonra kabul edeceğimi görmüyor musun? Gör artık. Bir kere de sen benim içimi gör."
Son zamanlarda okuduğum melankolik romanlardan sonra bu kitap çok iyi geldi bana. Yazarımız bir kadının ayrılık sürecindeki duygu durumunu anlatırken bir yandan hüzünlendiriyor bir yandan da gülümsetiyor ve bir de küçük anekdotlarla sizi bilgilendiriyor. Çok sevdim ben bu trajikomik anlatımı.♡ Sizi yormayan, germeyen sakin bir kitap arıyorsanız o kesinlikle bu kitap. :)
Kartallar uçar mı bir harâbeden
Köprülerden benim yarim geçer mi
Sen neden bu kadar güzelsin, bilmem
Taşırsın yeryüzüne ebedi tohumları
Ben ise kuruyacak bir suyun mahkûmuyum
Avuçlayıp öpüyorum kumları
Bir kara delikten bakarken hayat
Meydan okuyanlar kim bu serâba
Söyle bana hindiba
Sen nasıl bu kadar ceylan koşması
Sen nasıl bu kadar yollar
Başını yastığa koyduğunda
kızıl saçları kafasını hale gibi sardı. "Buraya gel," dedi arzu dolu bir sesle.
Clay kıyafetlerini yeni çıkardı. "Mecaz kullan- dın," dedi oyuncu bir şekilde ona doğru yaklaşarak.
"Biliyorum. Şimdi bacaklarını açıp üzerime tır- man." Julia emir vermeye başlarken gözlerini onun- kinden
Sesini özledim, aniden gelen, zor kazanılmış kahkahasını, parmaklarıma değen dudaklarının verdiği hissi, uykuya dalmak üzereyken göz kapaklarının kapanışını.