“BENİ UNUT!” DEMİŞSİN
“Beni unut!” demişsin,
Unutmak aklın işi ey yâr!
Ben seni aklımla sevmedim ki onun demesiyle unutayım! Yüreğimle, özümle sevdim seni!
Sayfa 94Kitabı okuyor
Turgut yetkili merci rolünde buyurun sizi dinliyorum yalnız fazla vaktim yok sizin gibi birçok insan kapıda bekliyor biraz acele edin ah ben aceleye gelemem acele denince şaşırırım bağırarak Turgut beni dinlemeye mecbursun karşıma insanlık olarak dikilemezsin kimsenin bu hüviyete bürünmesini istemiyorum karşımda artık ben öldüm Turgut ölümle
Seni hatırlatan o kadar çok şey var ki kendimi bu hayatın güçsüzü gibi hissediyorum. Bir insan neden bir insanın aklından hiç çıkmaz ya da olur olmadık saatlerde aklına gelir? Bu saatte insanın aklına gelinir mi diye soruyorum bazen. Cevabım yok tabii ama gelinir işte geliyorsun.
Bu hikâyenin mağlubu benim ama galibi sen misin bilmiyorum. Bazen ben de senin aklına geliyor muyum diye düşünüyorum ama hepsi bu işte düşündüğümle kalıyorum. En zoru da hâlâ seviyorum. Çözüme kavuşmaz bu sevda, ben de sana kavuşmam biliyorum. Sevdiğimle kalırım, seninle mümkün değil bazı şeyler.
Bu kadar çok şey paylaşmasak daha mı çabuk biterdi acaba? İnsan paylaştıklarını unutmak ister mi? Ben istemiyorum. En sevdiğin rengi neden unutayım ki? Kahveyi nasıl içtiğini mesela... En fazla bunları düşünmekten vazgeçmeyi isteyebili
rim ama vazgeçebilir miyim, bilmiyorum.
Korkma yazmam bir daha. Yani yazarım da sana değil oraya buraya işte. Sen bir kâğıdın üzerinde yaşarsın artık. En sevdiğin rengi sadece o kâğıt öğrenir. Belki de kahvem dökülür o kâğıdın üzerine... En fazla o olur anlayacağın. Neyse kapatalım bu bahsi. Ben seni aklım başımda sevmiyorum ama güzel seviyorum. Uzak olalım ama güzel kalalım. Bizim yolumuz başkaymış.
Oh, ne âlâ memleket!
— Hadi artık şu spirali çıkar da bir çocuğumuz olsun. Bak durumumuz düzeldi artık, tam zamanı.
Bir çocuğumuz mu, durumumuz düzeldi mi? Hangi durumumuz düzeldi? İlk günlerdeki gibi miyiz? Birbirimize dokunuyor muyuz? Konuşuyor muyuz? Birbirimizi beğeniyor muyuz? Hangi konularda anlaşıyoruz, hangi zevklerimiz bir?
Durumumuz düzeldi mi? Ha, para olarak düzeldi, doğru, senin için durum para demektir... Düzelmek, para olarak düzelmektir... Ama benim sıkıldığım şeyler seni eğlendiriyor. Senin sevdiğin şeyleri sevmiyorum. Bunun farkında değil misin? Hangi durumumuz düzeldi?
"Hadi beni baba yap artık bakalım!"
Seni baba yapmak mı? Bakalım ben kendimi anne yapmak istiyor muyum? Benim düşüncelerim, benim isteklerim, benim sıkıntılarım neler... Bunları bir kez olsun, bir kez, yarım saniye düşündün mü? Sana bir çocuk vereyim, seni baba yapayım demek. Kadınlığımın esas görevini yerine getireyim. Karnım şişsin şişsin, ben hamileyken sen beni aldat. Oramda yüzlerce yırtık, içim parçalanırcasına çocuk çıksın, şişmanlayayım, şişman kalayım, işten kalayım, işten ayrılayım, hep çocuğa bakayım, onun hastalıkları, onun eğitimi, onun üzüntüleri, kendimi unutayım, sen akşamdan akşama gel, çocuğu sev okşa, arada bir sustur şunu, yorgunum diye bağır... Ve seni baba yapmamın mutluluğunu yaşa... Ben de anne olmanın acısını...
Sayfa 113Kitabı okudu
Nasıl kemirdim seni, nasıl da kayalardan yuvarladım; arkanı döndüğün an şarabından içtim... İşte bir şey daha yitirdiniz, yine eksildiniz, ufalandınız. Geçmişte böyle bir şey yapmamış da, yapmış gibi görünmek için anlattınızsa – hayal hırsızlığı; değilse, anı hırsızlığı... Anı diyorum ya; benim hiç anım yok. Gerçekten yok. Olmalı mı? Şart mı? Bir şey uyduramaz mıyız? Evet, hiç anım yok, bir şey hatırlamıyorum. Hatırladığım bir iki süprüntü ise beni utandırmaktan başka bir işe yaramaz. "Be adam –bunca yıl yaşadın; anlata anlata bunu mu anlatıyorsun, böyle bir şeyi nasıl yaşadın, insanlık hali, nasıl unutamadın?" Niye unutayım ki? Unutamamak değil, unutmaktır acı olan.
Sayfa 12Kitabı okudu
Aklımda sen
Gökyüzü müydü ağlayan yoksa ben mi ,
Unutmak kolay değil ki seni.
Sen söyle nasıl unutayım tenini,
Aksini söylesen de ben hiç gitmedim ki…
#ozanpeker
Ne yapayım şimdi ben?
Seni unutayım mı?
Yoksa tanışmamış mı sayayım,
Yoksa üzerine çizik mi çekeyim
Senin yaptığın gibi.
Yoksa kapında mı sabahlayayım?
Berduşlar gibi...
......