"Yıldızlar karanlıkta parladığı gibi,fakirlik ve sefalet içinde de saflık ve yücelikle parlayan ruhlar yok mudur?Bir kalp,sevmek için mutlak servete,asalete mi muhtaçtır?Bence,en saf talih,ruhun göründüğü iki güzel göz;en büyük servet,kalbin hissini gösteren gül renginde dudaklardan akseden tebessümdür.Güzellikten büyük asalet,kalp saflığından büyük servet mi olur?"
İnsan ticareti, davul dengi dengine çalar sözleri... dönemin içler acısı durumu ne kadar güzel anlatılmış. Keşke daha erken okusaydım