Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
10/10 puan verdi
Noel yaklaşırken kardeşinin artık bir sevgili bulması gerektiğini düşünen Langston, eline Lily'nin(kardeşinin) kırmızı defterini alıyor ve içine bu defteri bulan kişinin uyması için bazı talimatlar yazıyor. Kütüphanede kitapların arasına bıraktığı bu defteri ise Dash buluyor. Dash de etrafındaki herkes tarafından alaycı ve garip bir çocuk olarak değerlendirildiği için sıfatlarının hakkını vererek o da bu oyuna katılıyor. Lily'ye yeni talimatlar yazıyor ve böylece defter sayesinde birbirleriyle konuşmaya başlıyorlar. Karakterleri birbirine tamamen zıt olmasına rağmen, düşünceleri bir yapboz parçası gibi birbirini tamamlıyor.
Lily Noel günlerine bayılan, ailesiyle ilişkisi mükemmel olan, etrafına neşe saçan bir kız. Dash ise Noellerden nefret eden, birbirlerinden ayrı olan anne ve babasıyla pek de güzel ilişkisi olmayan, kendini kitaplar, sessizlik ve yalnızlık üçlemesinde huzurlu hisseden bir tip.
Kitapta en beğendiğim kısım, Lily'nin ya Dash benimle yüz yüze görüştüğünde beğenmezse, düşüncelerimle konuştuklarım birbirine uyuşmazsa diye endişelenmesiydi. Klavyede veya defterlerde düşüncelerini konuşturan kişilerin ortak sorunudur bu. Yüz yüze olan ilişkilerde kendimizi tam olarak ifade edemez, doğru kelimeleri kısıtlı süre içinde bir ara getiremeyiz bazen. Biz diyorum çünkü ben de o bahtsız insanlardan biriyim.
Genel olarak kitap güzeldi. Kitap seven karakterlerin olması çok daha güzeldi. Okurken yormayan, kafa dağıtmak için okunabilecek çerezlik bir kitap.
Biri girer hayatınıza sizi kendine bağlar sonra sessizce çekip gider.Sonra bir başka kimse girer hayatınıza aslında sessiz çığlıklarınızı duyar ve bu sessizlik içinden alır ve tekrar bağlar hayata.Korkarsınız acaba yine aynı mı olacak bilmezlikler içinde iken sizi öyle bi hale koyar ki o dağılmış halinizden eser bırakmaz.Bayan süper kahraman Nihan'ın yolculuğu Ozan ile devam eder.Ama ilk olaydan yaşananlar Nihan'ı kendine getirdiğinden öyle kolayca bırakamaz kendini.Nihan hayatlar hayaller gerçeği içinde yaşar herşeyi.Ümit'in boşluğu Ozan'la dolmaz.Aslında Ümit'in bi boşluğu yoktur ama giden öyle bi gitmiştir ki gittiği ile kalmamış tüm gerçekleride alıp gitmiştir.
1210 syf.
·
Puan vermedi
(Bu oldukça uzun bir hikayedir.. Pardon, incelemedir. Hazır mısınız? :)
Durun!! Durun!!
Kalkmış olamaz tren…
Anlatacağım neden geç kaldığımı..
Yıldızlı gözlerimde neden bunca isin, yorgunluğun düştüğünü.. Bu pespaye halimi, bu yaralarımı, bırakın şu trenin kolunu tutacak mecali, tüm o yolları aşıp nasıl geldiğimi..
...
Trene bindim, Ülkeme
Kitabı ilk gördüğümde sonucunu ve komayı göze almıştım aslında..arka kapak yazısı herşeyi anlatıyordu oysa..
Giden gerçekten gider mi?,giderken ne hisseder?,ruh hali nasıldır?,nelerden korkar?, ne düşünür?,hastalık sadece hasta olanımı hasta eder?
Kendi kaybımın,kendi gidenimin ardından bütün bu sorulara cevap bulmayı,gidenimi ve giderken ne yaşadığını anlamaktı amacım..
Dün akşamüstü başlayıp bi solukta bitirdim ve aynı acılı kaybediş sürecini tekrar tekrar yaşadım Andrés'le..babamı ve babamın sonsuza giderken neler hissettiğini daha iyi anladim diyebilirim..hastaligi hakkında hiç konuşmadım ve ne hissediyosun diye hiç sormadım mesela..okurken hissettiklerim ve yaşadığım duygu firtinalari gece 4'e kadar ağlama koması geçirmeme sebep oldu.
Ve anladim ki,gidenler giderken daha çok mutlu olmak,sevildiklerini daha çok hissetmek,yalnız olmadıklarını bilmek istiyolar..
"Hayatın salt şanstan ibaret olduğunu kabullenmekte neden bu kadar zorlanırız?",diyor yazar..Bu cümleden yola çıkarak,sadece hayatımız degil sevdiklerimiz de apayrı bi şans bizim için..ve sanırım sırf bu yüzden hayatımızdaki insanlara "Seni seviyorum,benim için değerlisin" demenin, "biz" olabilmenin ne demek olduğunu,güzelliğini anlatmanin tam zamanı..yoksa bir babanın son sözü bu kadar acı vermez..
"Konuş benimle.Sessizlik içinde ölmeme izin verme."
Bu yol Pasin'e gider
Döner tersine gider
Şurda bir garip ölmüş
Kuşlar yasına gider..
Yazarin okuduğum ilk kitabıydı. Aslinda daha once Bin Hüzünlü Haz kitabını okumaya çalısmıştım ama başarılı olamadim. Geçtiğimiz çarşamba Ankara liman kitap kafede yazarımızın imza gününe katilarak tekrar şansımı denemedim ve iyii ki denemisim. Muhtesem bir
Kayıp izlerini bulmak için elimde tek pusulayla uçurumun kenarına inşa edilmiş, tuğlaları kitaptan yapılmış o efsunlu evin önünde saygıyla eğiliyorum derin bir hayranlıkla ve sevinçle ve hüzünle karışık duygular sarmalı boğazımı düğümlemeye yetiyor. Rüzgar esiyor dalgalar kayalara vuruyor ve yağmur yağacak birazdan. Ev davetkar bir şekilde duruyor
