Bugün dağa doğru yürüdüm.
O nefis kokuyu içime çektim.
Deniz kokusu dahi bu kadar iyi gelmemişti.
Belki dediğin gibi,
Dağların kızı olmamdandır.
Kimsecikler yok burada.
Sessizlik...
Kalabalığın içinde kaybolmuş gibiydim.
Bir tek sende kaybolmadım.
Sonra sen de gittin.
Bir başıma değilim aslında,
Ama bir başına olmak da iyi hissettiriyor.
Ve dağ kokusu, rüzgar esintisi eşliğinde bir kilam çalıyor.
"Aze" İlkay Akkaya.
Hikaye Aze ve Bedranın sevdasını ele alsa da,
Sonumuzun bu şarkıdaki gibi olmamasını diledim yalnızca.
🌾Kimseye cevap vermeyip davranışlarına tavırlarına sessiz kalıyor isek saflık ilimden ve daha bir çok konuda yetersiz oldugunu düşünüp ardından laf söyleyen o insanlar bilmezler ki aslında o sessizlik içinde edebi barındıran en derin duyguların en derin sabır ve imtihanlarin Verildiği Rabimizin rızası Peygamber Efendimizin kardeşi olmak için verilmiş ve verilmeye devam eden çabalar gayesi tutan bir sükunet bir ilim gayesi...🌿
Gözlerim Gözlerinde
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında...
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin,
Gündüzüm aydınlığım, ipek böceğim benim!
Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansız, o kuytu gözlerini.
Ümit Yaşar Oğuzcan
Kar Altında
Kar altında sessiz bir dünya var,
Beyaz perdelerle örtülü yeryüzü.
Her adımda hışırtı, her solukta soğuk,
Gökyüzü beyazın masumiyetiyle örtülü.
Gizlenmiş izler, kaybolmuş ayaklar,
Kar taneleriyle dans eden rüzgarlar.
Yıldızlar kaybolmuş, gözlerim kardan,
Beyaz sessizlik içinde sürüklenir zaman.
GÖZLERİN GÖZLERİMDE
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yaninda...
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin,
Gündüzüm aydınlığım, ipek böcegim benim!
Güz bahçemde açılmış o son çiçegim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansız, o kuytu gözlerini.
Ümit Yaşar Oğuzcan
İpek han Bursa
Foto bu Ebola
Sarı uzun saçlı küçük bir kız, İlhan İrem’i rüyasında görür. Yola merdivenle inilen, iki katlı taş evlerin olduğu bir sokakta, pelerinle İlhan İrem karşısındadır. Küçük kıza İlhan İrem ‘Ben seni bulamam, sen beni bul’ der.
Rüya gerçeğe döner Ankara’da bir İlhan İrem konserinde sarı saçlı o kız konser bitimi İlhan İrem’i bulur, ona bir kitap verir ve ardından kalabalıkta kaybolur. İçinde ne isim, ne adres… Sadece bir cümle yazılıdır;
‘Sözcüklerin büyütülmesinin bazen sessizlik olduğunu ve neşenin büyütülmesinin bazen gözyaşları…’
Yıllar bu gizem ile geçer gider, İlhan İrem hep o kızı merak eder. Şan şöhret alır başını gider. Bir gün bir röpörtajında elinde o kızın verdiği ‘Magnafantagna’nın Ölümü’ adlı kitap ile şöyle der;
‘Ankara konserinde bu kitabı bana veren kızla evleneceğim.’
Yıllar sonra ... yine bir Ankara konserinde kalabalığın içinde o kızı görür İlhan İrem, asistanından kalabalıktan kızı bulmasını ister ve kulise çağırır. İlhan İrem’in kuliste ilk sözü ‘nerelerdesin sen’ olur. Ertesi gün Gölbaşı’da buluşurlar.
Hansu Hanım İlhan İrem’in röportajını gördüğünü söyler ama buruktur neden biliyor musunuz.? Rüyasında onu çağırıp konserde gördüğünde tanımadığı içindir. Düşünsenize kendi gördüğü rüyadan onu sorumlu tutar ve içlenir. Çok masum ve çocukça bir sitem.
İlhan İrem o dönem popülerliğin zirvesinde, hayranlar, şöhret anlamsız bir dünyada, anlamsız insanlarla, anlamsız koşuları bırakıp, bambaşka bir yolculuğa çıkmaya karar verir. Işık yürekli insanlar için birlikte cennetimizi kuracağım insanım Hansu der ve evlenirler.
zaman, bir akrep ve yelkovan dansı
Bir düşün içinde düş,
hiçliğin kalbinde bir yankı,
sesler ve sessizlik iç içe.
Gölgede parıldayan güneş,
anlamını yitiren sözcükler,
kelimelerin labirentinde kaybolmuş anlamlar,
ve aralarında dolaşan,
sessiz çığlıklar,
duyulmayan fısıltılar.
Doğaçlama-Akşamüstü
Hangi yöne dönersem döneyim, akşamüstü gökyüzünde
aşılamaz bir karanlık var. Şiirin içinde yalnızlıkla
yoğrulmuş, yokluğun sesi yankılanıyor. Aydınlık artık
geride kaldı, güneşin son ışıklarıyla gökyüzü kızıllaştı.
Karanlık her yeri kaplamış, sessizlik içinde yankılanan
adımlarım bile yankı bulamıyor.
Bu hüzünlü manzara içinde kalan yürek, uzaklarda
beliren bir umudu arıyor, belki de yeni bir başlangıcın
habercisi olan aydınlığı bekliyor.
En yakın yabancı
Şehre onurlu bir sadakatın varlığını batırarak
Üstümü çarptırıp karışık hesaplara
Göğsümde kahramanca bir gürültü
Kabaran bir kımıltı yükseltiyor
Nabzımdan arta kalan çiçek tortuları için
Herkesin içinde kaba ,kaypak ihanetleri
Bir kenara ittirip
Temize çıkmak için
Feraget edilmiş bir hayattan
En yakın yabancıyı bulmak için
En yakın
ELMA ŞEKERİ
İlk sende dediğimdi bakışın da bulduğum yaşam
Göklerde alevi uykuya çekilmişken rastladım sana
Umudun sabrını sardın her yerime bilinmezin bekleyişi oldun çıka geldin bir kelimenin ardından
Soğuk Ayaza rağmen kesildi gitti göğün perdesi
Kalktı bir karışın sardığı kalıbı
Ateşin haykırışı gibiydin yaşamda
Gecenin ahenk ile hareket eden dansı
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir işik mi yanar?
Bakişlarinda beni dinlendiren bir şey var;
Kiyisindaymiş gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limaninda
Firtinalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yaninda...
Hiç yumma gözlerini, işigin eksilmesin,
Gündüzüm aydinligim, ipek böcegim benim!
Güz bahçemde açilmiş o son çiçegim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayirma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansiz, o kuytu gözlerini.
Gözlerim Gözlerinde
Ümit Yaşar Oğuzcan
Budur.
"Gerçek şu ki, çoğu sorun daha fazla düşünmekle çözülmez.
Aradığınız cevapların çoğunu sessizlik içinde, zamanında ve net bir zihinle bulacaksınız."