Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Uysal Kız
Bugünkü son paylaşımım "Neler oluyor, oldu?" diye sorduran bir kitaba dair olacak kitap dostum. Özetleyeceğim çünkü bende uyandırdığı hisleri anlatabilmemin başka yolu şu an için yok.
Bir kızcağız... Çocuk denecek yaşta ama yetişmeye zorlanmış. Elinde avucunda ne varsa rehinci dükkanına bırakıp iş ilanı için gazeteye koşuyor. İş
sahafta denk gelip aldığım bir kitaptı, nedense kendimi yazarın dünyasında hissedemedim. yine de genele baktığımda sona doğru sevdim, en sevdiğim alıntıyıyı ekleyeyim:
acı ve yoksulluk, insanı içten kılar. ben daha da ileri gidip, çekilen acının sevinç yarattığını söyleyeceğim. kolay elde edilen mutluluğun kaypaklığı, kazanılmamış zevkin bayağılığı, narsis gibi duygusal mutluluklar, sinirlerimizi bozar, insanı yaşamın asıl insanca değerlerinden yoksun bırakır ve büyük acılarla karşılaşmamış insanlara özgü zayıf yaşam kaynaklarını kurutur. bu kaynaklar da doğadaki su kaynakları gibi, düzenli bir şekilde, her geçen gün biraz daha gür akabilmeleri için ele alınıp işlenmeleri, genişletilmeleri, derinliğine kazılmaları gerekir. oysa sevinç kaynaklarımızın akışını fazlalaştıracak tek bir kaynak vardır; acı! evet yalnızca o içten kılar bizi, ama acıyla yoğrulan insanın kendine ters bir hayranlık duymaması koşuluyla; çünkü ömür boyu kuş gibi hafif olmak gerekirse, elimizden akıp giden altınların hafifliğini hissetmek, bitlerin kalıcı izlerini taşımaktan çok daha iyidir. yoksulluğun hayranı olmadım, ayrıca da onun verdiği budalaca acıya hiç hevesli değilim; ama bir kez onun denizine düşünce, gülünç bir umutsuzluk içinde, suyun yüzünde kalmaya çabalamaktansa, en dibine inmeyi yeğlerim: sizi ürküten, bende gördüğünüz bu yazgıya boyun eğiş, sessizlik ve dinginlik bundandır işte.
İçsel Kentler Serisi'nin ikinci durağı Albatrosun Çocukları ekmeğe, ateşe ve ışığa dair bir hikâye: Nin'in günlüklerinden harlanan üç "kadın-yangın"ın duygu sökümleri. Bedene, yıkıma ve aşkınlığa uzanan bir bilinçaltı jeolojisi yaratan Nin, çocukluğun büyülü dünyasından çıkarken kaybedilen o albatros fosforunun peşinde bir yolculuğa
Bugün aklımda onlarca şiirden onlarca ayrı satır dolaşıyor, bi şair çıkmış ‘şu aranıp duran korkak ellerimi tut’ diyor, öteki ‘Aysel git başımdan ben sana göre değilim’..
Daha önce Jane Austen hiç okumadım. Kendisi hakkında biraz fikir edinebilmek amacıyla bu kitabı tercih ettim. Farklı kitaplarından alıntılar ve yarım hikayecikler diyebileceğim 5 bölümden oluşuyor. Üslubu ve tarzı genel anlamda ‘ben sizden çoook önceki nesillerde yazıldım’ diyor. Austen İngiliz toplumu erkek-kadın ilişkilerindeki absürt ‘seçme-seçilme’ tutumunu, gelenekleri, toplumdaki sınıfsal ayrıştırmayı eleştiriyor ve bunu keskin bir dil kullanarak değil mizahıyla kıvrak zekasıyla yapıyor. Hikayeler genel olarak yarım kaldığı ve bazılarının entrikalı halleri bende merak uyandırdığı için en kısa zamanda ‘Aşk ve Gurur-Gurur ve Önyargı’ eserinin tamamını temin edeceğim bir yazar.
“Evet. Biz gerçekten de sizi, sizin bizi unuttuğunuz kadar çabuk unutmuyoruz. Bu belki de erdemimiz değil ama kaderimiz. Elimizden başka türlü gelmiyor. Evde sessizlik içinde, kapalı hayat sürüyoruz ve hislerimiz bizi ele geçiriyor. Sizler bir şeylerle uğraşmak zorundasınız. Sizi hemen dünyaya geri döndürecek bir mesleğiniz, meşgaleniz, işiniz var hep ve sürekli bir şeyle meşgul olmak sürekli değişikliğe maruz kalmak hisleri kısa sürede zayıflatıyor.”
"Bir kör'ün bir sağır'a 'Çok güzelsin...' demesi miydi 'Aşk'?" "Çıkılmaz! yazdığı halde, ille de girdiğim sokağın adısın sen; Aşk!" "Cennet onun kokusundaydı çok zamandır... Yeri gözlerinde durağı yüreğindeydi..." "Sessizlik en çok sen yanımdayken acıtıyor beni. Sözlerin, başka sırların kapılarını aralayan sır
Uysal Kız(!)
iki insanın birbirini böyle derinlemesine severken susabildiğini, sevginin susturucu gücünü -ya da gurur diyelim.. peki seven insan gururunu düşünür müydü?- ve sonuçlarını muazzam bir üslupla bize anlatan Dostoyevski; kitabın ismiyle de düşündürücü bir ironiyle karşımıza çıkıyor.
belki bu suskunluğun sebebi gurur, belki yanlış evlilik. kitabın çok yönlü bir yanı olduğu aşikar. nasıl anlamak, nasıl yorumlamak istersek öyle anlıyoruz öyle yorumluyoruz. ruhsal bozukluklar, içsel çatışmalar, psikolojik sorunların kol gezdiği ama aynı zamanda çizgisini bozmayan, aynı sakinlikte ilerleyen bir kitap. her şey bizim beynimizin içinde olup bitenlerle alakalı. bütün bunları düşünürken karşımıza çıkan Dostoyevski'nin sınırsız dünyası.. Sadece Rusya'da değil dünyanın dört bir yanında yaklaşık iki yüz senedir okunmasının sebebi kitaplarının farklı anlamlara açık olması olmalı.
sessizlik dilini kullananlara, sessizce konuşmanın ustası olanlara selam olsun..
