Yalnızca arada bir şu sözleri geliyor aklıma: "Sahipleniyorsun, hem sahiplenmeyi sevmiyor hem de yakınındaki herkese sahip olmak istiyorsun, egemen olma isteği senin kanında var, sana göre senin kuralların ve prensiplerin dışında hareket eden herkes yanlış yapıyor." Belki o da haklıdır, kimbilir? Ama bıraksak da herkes kendi istediği gibi olsa...Olmuyor, olamıyor, ille de birbirimizi kendi istekleıimiz doğrultusunda değiştireceğiz. Oysa biz birbirimizi sevdiğimizde başka birisi değildik ki! Belki de farkında olmadan birbirimizi değiştiriyoruz, karşımızdaki değiştikçe de artık onun o sevdiğimiz kişi olmadığını görüp soğuyoruz.
Sayfa 116Kitabı okudu
Uzun zaman önce yazdığım bir kaç satırdı aşagıda okuyacaklarınız… Rasim Özdenören’in KUYU adlı kitabını okumuştum ve bu cümleleri yazmak gelmişti içimden. Bu seferde yine okuyunca yeniden paylaşmak geldi içimden 🫠
“Hepimizin bir kuyusu var eminim. Eğilip içine doğru bağırıp sesimizin yankilanmasini dinlediğimiz, bazen
içine istemeyerek sevdiğimiz ya da sevmediğimiz
insanlari gömdüğümüz ya da çaresizce bakışları
görüp kurtarmaya çalıstığımız...Kimilerinin kuyuları
korkutur insanı dipsiz bucaksızdır. Kimisi de umutla bakar bi ses bi ışık duyup görebilir miyim diye.
Kuyudan gelen her sesi Yusuf’tan sanar... Yaklaşsın o ses, çıksın o kuyudan tüm dünyaya yayılsın ister.
Kendisine umut olduğu gibi başkasına da umut olsun diye... Ama beklemek, sabretmek, ışık tutmak gerekir kuyuya...Bazen de bağıra bağıra ümit dolu şarkılar söylemek.Tam da şu an elimde fenerim kuyuma ışık
tuttum bekliyorum, sabırla, metanetle... O ses o
Yusuf’tan gelsin diye...
Bazı şarkılar vardır kimseyle paylaşamazsın..
Ama sadece bende değil, hepimizde var bu, o yüzden sevdiğimiz şarkıları başkaları da dinlesin isteriz. İstemez miyiz yoksa?
Sayfa 93 - Saman, Kağıt, Trafik Hocası ve Bilinçaltım
Gerizekalı insanlarla yaşamı paylaşmak zor ölümü paylaşmak daha zor
İnsanların rahat ve huzurlu hissettiği evin sonralarda "cenaze evi" diye anılması sinir bozucu ve berbat!
"Cenaze evi burası mı?"
"Cenaze sahipleri burada mı?" vs.
Onlar açısından baktığında normal ama benim açımdan hiç normal değildi. Kanayan yarayı parmaklıyorlar gibi geliyordu.
Ben de hepsinin boğazını
Kan mı kir mi?
Kardeşlik.. Sadece kanla gerçekleşen bir bağ mıydı yoksa başka şekilde de gerçekleşebilir mi? Bilmiyorum ama bildiğim tek şey var. İnsan empatiyi kardeşiyle kurar. Onun acısı senin acın, onun mutluluğu senin mutluluğundur. Belki de Allah(cc) bizleri bu yüzden kardeş ilan etti. Kendin için istediğini kardeşin içinde isteme şartıyla imanımızın
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Hangi birimiz tam olabildik ki?
İyi bir insan olmak için çabalıyoruz ama bir insan tek taraflı ne kadar iyi olabilir?
İyi insan olmak, hatasız olmak demek midir?
Size göre iyi bir insan ne demektir?
Mesela bana göre iyi bir insanın en önemli özelliklerinden birisi samimi olmasıdır. İnsan bazen hata yapar, bazen yetemez, bazen yapması gerekeni yapmaz... Bunlar her insanda var olan şeyler ve biz sevdiğimiz insanları bu özellikleriyle de kabul eder ve severiz.
Ama bir şey var ki o olmazsa, bu özellikleri kabul etmemiz ve onlara tahammül etmemiz çok zorlaşır. O da insanın özündeki samimiyettir. Bence İyilik ve samimiyet birbirinden ayrılmaz bir ikilidir. Samimiyet diyince insanların aklına herkese karşı samimi olan, sıcakkanlı, konuşkan kimseler gelebilir ama bana göre samimiyet bu değildir. "Samimiyet bazen mesafedir."
Şunu fark ettim ki, bazı şeyler tek taraflı olmuyor. Bizim iyi olabilmemiz, o gerçek samimi biz olabilmemiz bizimle ilgili değildir.
Ben anladım ki bazen iyilik, samimiyet yetmiyor.
Bazen biz yetemiyoruz.
Ne kendimize, ne başkalarına.
~Sümeyye CAN~
"Biz sevdiğimiz insanlarla yaşadığımız anlarız. O anlar nasıl yaratılıyor? Belki de onları verdiğimiz kararlarla yaratıyoruz. Hayat biz planlar yaparken geçen anların ardışıklığı mı?
Vadiden kaçan kuşlar mıyız yoksa vadi mi? kaçış vadisi nerede, kuşlar nerede? Ya da belki de vadide kanatlarını açıp uçmaya hazır tek bir kuş var. dünyanın en sadık kuşu olan albatros. O ne dedi? Bir gün gideceğim ama o gün bugün olamaz, olamaz.."