Sevdiğimiz bir müzik eserinin değişmesini öneriyor muyuz hiç? Do'ların yerine Mi'ler gelse dediğimiz oluyor mu? Olmuyor. Çünkü o müzik eserinin, bütünlüğü var. Dokunulamaz. Bir insan ömrüne de, dokunulamaz. Evet, ömrümdeki pek çok olay, yanlış zamanda olmuş gibi gözüküyor. Garip gibi.. Gerçekten de benim gazete yazılarına başlamam, 61 yaşımda gerçekleşti. İlk kitabım 63 yaşındayken çıktı, şimdi 32 oldu. Yabancı dili 35 yaşından sonra öğrendim. Televizyon programlarına, 60 yaşından sonra başladım. Önemli mimarlık eserlerimi 45-80 yaşlar arasında verdim. Şimdi 86.baharımda hâlâ, gelecek yıllarımda neler yapacağımı planlıyorum. Karmaşık gözüken ömrümden çıkardığım en önemli ders şudur: Öğrendim ki zaman, hiçbir iş için, hiçbir zaman ve yaşta, geç kalınmış değildir. Akla ne konabiliyorsa, başlamak gerekir. Bazen elbet, her akla konan işe yetişilmez. Elbet, daha çabuk ölünür. Ama unutmayalım ki insan olarak onurumuz, bizim öleceğimize göre değil, hiiiç ama hiç ölmeyeceğimize göre yaşamamız ve çalışmamızı, vicdan borcumuza dönüştürmüştür.
Her şey bir iz bırakır.Her darbe içinizdeki ormanda yankılanır.Her haksızlık oradan bir dal koparır ve her kayıp,devrilen bir ağaçtır.Ama hayat bizi ne kadar yaralarsa yaralasın,türümüze özgü o güzelim cesaretle ve bizi tanımlayan umutla devam ederiz yola.Yürürüz,hep yürürüz.Denize,rüzgara ve ölümün tuzlu gerçeğine karşı yürürüz.
Ve attığımız her adım,tükettiğimiz her nefes,gerçekleşen her dilek artık var olmayan bütün hayatlara ve aşklara karşı sorumluluğumuzdur.Zira biz hala o kaynağın ışıltısı ve ritmiyle yaşarız.Gözlerinde gördüğümüz ve sevdiğimiz ruhlarıyla.
Sayfa 414Kitabı okudu
"Aşk hikayemizi anlatamayacağım için matematikten bahsedeceğim. Matematikçi olmayabilirim ama bildiğim bir şey var, o da 0 ile 1 arasında sonsuz sayı olduğu. .1, .12, .112 ve daha başka bir dizi sonsuz var. Tabii ki 0 ile 2 arasında veya 0 ile bir milyon arasında daha büyük sonsuz sayı dizileri var. Bazı sonsuzlar başka sonsuzlardan büyük. Bunu eskiden sevdiğimiz bir yazar öğretti. Bazı günler, aslında çoğu gün sınırı olmayan dizimin boyutuna içerliyorum. Tanrım, elime geçenden daha fazla sayıya sahip olmak istiyorum, tıpkı Augustus Waters'ın eline geçenden daha fazla sayıya sahip olmasını istediğim gibi. Ama Gus, sevgilim, kendi küçük sonsuzumuz için sana ne kadar teşekkür etsem az. Sayılı günler içinde bana bir sonsuzluk verdin ve bunun için sana müteşekkirim."
Sayfa 263Kitabı okudu
Dillerin nasıl doğduğunu bilmediğimiz gibi, sanatın da nasıl doğduğunu bilmiyoruz. Eğer tapınak ve ev inşası, resim ve heykel yapımı veya dokuma gibi etkinlikleri sanat olarak sayarsak, dünyada sanatçının bulunmadığı tek bir topluluk yoktur. Yok, sanat deyince, müze ve sergilerde tadına varılan bir şey veya seçkin salonların güzel süslemelerinde
İkinci pişmanlık:
“Keşke bu kadar çok çalışmamış olsaydım. Ne kadar da aptalmışım.”
“Oynadığım rol bir şekilde beni tanımlamaya başlamıştı. Tabii artık ölmek üzere biri olarak burada otururken hayatta sadece iyi bir insan olmanın yetip arttığını görebiliyorum. Neden bizi doğrulaması için maddi dünyaya bu kadar bağımlıyız ki?”
“Daha iyi bir hayat istemenin yanlış bir tarafı yok. Beni yanlış anlama. Sadece, daha fazlasının peşinden koşmamız ya da başarılarımız ve sahip olduğumuz şeyler yoluyla tanınma ihtiyacımız bizi, sevdiğimiz insanlarla vakit geçirmek, sevdiğimiz şeyleri yapmak ve bir denge kurmak gibi asıl önemli şeyler konusunda engelleyebilir. Sanırım asıl mesele bu denge, öyle değil mi?”
“Sana hayat hakkında söyleyebileceğim tek bir şey varsa, o da budur. Kendine, çok çalıştığın için sonradan pişman olacağın bir hayat kurma. Şimdi hayatımın sonuna gelene kadar bundan pişman olacağımı bilmediğimi söyleyebilirim. Ama kalbimin derinliklerinde bir yerde, çok fazla çalıştığımı biliyordum. O zamanlar şu anda olduğu gibi başkalarının benim hakkımda ne düşündüğünü önemsememeyi çok isterdim. Bunun gibi şeyleri anlamak için neden hayatımızın en sonuna kadar beklememiz gerektiğini çok merak ediyorum. Yaptığın işi sevmenin ve kendini buna adamak istemenin yanlış bir tarafı yok. Ama hayatta bunun dışında da bir sürü şey var. Önemli olan denge, dengeyi sağlamak.”
-JOHN
Keşke bu kadar çok çalışmasaydım
“+öğretmenim aşk ne demek
-sevgi var ya, işte ondan bir sürü demek, bir sürü sevmek
+iyi bir şey o zaman
-hem de çok iyi bir şey
+annemizi sevdiğimiz gibi mi
-biraz benziyor ama daha çok babamızın annemizi sevdiği gibi
+öğretmenim
-efendim Salih
+o zaman ben seni bi sürü seviyorum... 🌾”
Cevher Dudayev'in şehit oluşu
21 Nisan Pazar
Cevher ile son gün:
"Kalbim deli gibi çarpıyor, her şeyin iyi olduğunu umut etmek istiyordum. Birden, yukarıdan Vishan’ın ağlaması duyuldu. Tanrım, biri ölmüş olmasın? Uçurumdan çıktım ve hiçbir şey anlamadan etrafa bakmaya başladım. İşte başörtüm çalıların dallarında dalgalanıyordu. Titreyen ellerimle aldım onu ve başımı
Bütün bu kötülükler, mutluluk ve mutsuzluğun tamamen sevdiğimiz nesnenin niteliğine bağlı hale getirilmesinden kaynaklanıyor.
Bir şey sevilmediğinde buna dair hiçbir tartışma yaşanmayacaktır; üzüntü, nefret kısacası zihni rahatsız eden hiçbir şey hissedilmeyecektir.
Bütün bunlar, daha önce bahsedilen türde fani şeylere duyulan sevgiden kaynaklanmaktadır.
Ama ebedi ve ezeli bir şeye duyulan sevgi zihni hızla doldurur ve üzüntüden muaftır, dolayısıyla bu şeyi arzulamalı ve var gücümüzle aramalıyız.
Sayfa 314Kitabı okudu
Sevdiğimiz bir insanın bize verdiği keder, o insanla ilgili olmayan kaygıların, meşguliyetlerin, sevinçlerin ortasında yer alsa da, dikkatimizi bunlardan ancak zaman zaman ayırıp kederimize yöneltsek bile, acı olabilir. Ama bu keder -bu durumda olduğu gibi- o insanı görme mutluluğuyla dolup taştığımız bir anda doğmuşsa, o ana kadar güneşli, durgun ve sakin olan ruhumuzda meydana gelen ani çöküntü, içimizde öyle zorlu bir fırtına yaratır ki, sonuna kadar karşısında mücadele edebileceğimizden emin olamayız. Kalbimde esen fırtına o kadar şiddetliydi ki, eve allak bullak, yaralanmış halde dönerken, ancak geri döner, herhangi bir bahaneyle tekrar Gilberte'in yanına gidersem yeniden nefes almaya başlayabileceğimi hissediyordum. Ama o zaman da, ''Yine o! belli ki her şeyi yapabilirim; her defasında geri dönecek, hem de yanımdan ne kadar mutsuz ayrılmışsa o kadar uysal dönecek'' diye düşünecekti. Ne var ki düşüncem karşı konulmaz biçimde beni tekrar Gilberte'e doğru yönlendiriyordu. bu değişik yönelişler, içimdeki pusulanın fır dönüşleri eve vardığımda da devam etti ve Gilberte'e yazdığım çelişkili ifadeler mektup müsveddelerinde ifade buldu.
