Onu, sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
Titreme daha fazla kalbim.
Bağışla kendini artık onu da
Bırak gitsin.
Bırak gitsin.
O senin ezel gününden kaderin
Sen onu nasılsa bin kere daha
Seveceksin.
Kim götürdü bakışından ışığı, kim aldı gözlerinden onu,
Kadehlerden yüreğine boşalan acı bir umutsuzluk o mu?
Kime söyledin derdini, kimi sevdin gizli gizli?
Kimler uyandırdı içindeki kötü kırık türküleri.?
...
Ah! Sen, ne çok sevdin onu. Ne çok yol gittin onun için. Sen, onunla ne güzel yaşadın kalbim.
Şimdilerde, bir avuç toprağa bakar olduk sessizce. Üzerinde birkaç çiçek su bekleyen. Birkaç damla gözyaşıyla, ne güzel suladın onları.
Üzülme kalbim, seven sevdiğinden ölünce de ayrılamıyor.
Alper Çetin