Şeyma
@aynenseymacim
Üstü kapalı gerçeğe desifreyim
130 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
" Namuslu olmak sizi diğer insanlardan üstün yapmaz, övünme hakkını vermez, zaten herkes yaşadığı sürece namuslu olmak zorundadır."
Okur Takip Önerileri
Shakespeare'in Romeo ve Jüliet'inde şöyle bir diyalog var;
Benvolio "Beni dinle ve onu düşünme, unut." der.
Romeo, "Öğret bana, nasıl unutulur düşünmek?" diye cevap verir.
Bir gün her şey siyah beyaza döner, peki ya düşünceyi unutmak, mümkün mü?
"Kaybedebileceğin bir şeye bağlandığında, incinmeyi göze alırsın. Sevmek incinmeyi göze almaktır." diyor Kemal Sayar.
Cemil Meriç daha ileri gidiyor:
"Rüsvalığı göze almayan sevmemeli."
🪐♾
Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız.
Sevmek var, özlemek var, beklemek var..✨
Sezai Karakoç iki çaresizliği şöyle sıralıyor:
"Ne ondan kaçmak bir işe yarar
ne ona varmakla dağılır karanlıklar.."
𝐺𝑜̈𝑧𝑢̈𝑚𝑢̈𝑛 𝑑𝑒𝑔̆𝑖𝑙,
𝐺𝑜̈𝑙𝑢̈𝑚𝑢̈𝑛 𝐼̇𝑐̧𝑖𝑛𝑒 𝐵𝑎𝑘𝑎 𝐵𝑎𝑘𝑎 𝑆𝑒𝑣 𝐵𝑒𝑛𝑖...💗✨
“Bir gün en sevdiğim öldü. Ben neye üzülsem hep onun ölümüne ağladım.” diye bir söz okudum az önce. Göğsümün vitrinini devirdi, tuz buz etti her şeyi. Hep böyledir. Bir gün en sevdiğin seni terk eder ve ardından kim gidersen gitsin, onun olmayışına ağlarsın. Hayat, tam da böyle.
Acaba diyorum ben mi yanlış düşünüyorum?
Nedir bu duyguları dizginleme düşüncesi sizdeki anlayamıyorum çoğu zaman.
Sevgi diyorum sevginin ölçüsü olur mu hiç..
Olur diyorlar olur, zira
olmazsa biri gidince diğeri kalınca yaralar geçmek nedir bilmez..
Ama bilmedikleri bir şey var; gülü seven dikenine katlanır duymadınız mı bunu hiç.
Sevgideki yarayı göze alamayacaksam sevmek boşuna değil mi ki?
Seveceksem dolu dizgin yara almaya da razıyım en kalıcı olanından bile olsa,
Zira sevgiden gelen yara da kâr aslında, çünkü bir yara çok şey öğretir insana...
🥀🍂
YORULDUM
İnsanlardan sogumaya başlıyorum inceden dostum dediğin insan bir bakıyorsun bir yabancı kardeşim dediğin kişi aslında en büyük esaretin sevdiğin adam elini kanatan bir bıçak diğer insanlardan söz bile etmiyorum🖤
Kendisini konuşarak değil, susarak anlatmayı öğrenmiş çocuklardık.
Cüsseli laflardan ürker, kırılgan sessizliklere sığınırdık.
Nihayet hem parçalandık hem de anlaşılmadık..