Çok ama çok güzel bir arkadaşımla dertleştim. O anlattı ben dinledim, ben düşündüm o düşüncelerimi okuyarak cevap verdi.
Neden ben değil biz olmamız gerektiğini anlattı. Her şeyden önce kendini bil, kendini bul ve sonra da ol dedi.
Hayatı, insanları, bozulan düzeni anlattı. Ölümün güzelliğini, mezarlıkların adabından öneminden bahsetti. Binaların içinde kaybolduğumuzdan, kendimizi doğa ile baş başa bırakmamız gerektiğinden, dünyayı bu denli sahiplenmemiz gerektiği hakkında muhabbet ettik..
Kalbin kırıklığını onarmak, kalbin sönmüş ışığını söndürmeyip canlandırmak için bize insan olduğumuzu hatırlatan bir eser.
Gerçekten seve seve okudum, tadı damağım da kaldı o kadar fazla altını çizdiğim satır oldu ki elimin altına bırakıp aklıma geldikçe elime alıp
altını çizdiğim yerleri tekrar tekrar okumak istiyorum..
Bütün samimi niyetinizle okumanızı tavsiye ederim.
Kaleminize, emeğinize ve gerçekten yüreğinize sağlık..
