seni sevmek…
evet haklısın, kötü kızım.
suçluyum seni sevdiğim için.
gece gündüz, benim olman için ettiğim dualar…
bir gecede olsa, rüyama girmen için,
dilek ağacına bağladığım umutlar,
döktüğüm gözyaşları sana olduğu için suçluyum ben…
hep terkedildiğim için,
istenmesemde senden kopamadığım,
her türlü sözlere maruz kaldığım
ve sana güvendiğim için suçluyum ben…
doğru… zaten sen hep doğruyu söylersin.
bir çocuk ne anlar sevmekten?
ne anlar ki sevgi uğruna ölmekten?
ne anlar, yaşam nedir, dünya ne?
her şey tozpembedir onun gözünde,
hep umut vardır o küçük yüreğinde…
karanlıkta aydınlık hisseder,
olmayacak sevdaya olur der…
ben de çocuğum ve cezalıyım…
cezam; sevilmemek…
tek suçum ise;
seni be canım, seni sevmek…
Orhan Veli Kanık
- Məncə, sevən kəs heç bir zaman ayrılmaz. Sevməyən birinin qayıtmağı isə qətiyyən lazım deyil.
Sayfa 176Kitabı okuyor
İnsanı həyatından çıxartmaq asandır, lakin qəlbindən çıxartmaq çox çətindir. Sən hər gün qəlbinin səhifəsinə onun üçün mənalı bir söz yazırsan, o isə qəlbində nə yazıldığını bilmək üçün oraya baxmır belə. Sevmədiyin minlərlə adamdan eşitdiyin mehriban sözlərin bircəciyini sən yalnız sevdiyinin dodaqlarından duymaq üçün hər şeyindən keçməyə hazır olursan...
Sayfa 176Kitabı okuyor
"Sevgi ihtiyacı hiç bitmez. İnsan, ömrünün sonuna kadar sevgiyi arar, sevgiye yönelir, sevgiyi bulduğu her yerde baş tacı eder. Sevgidir insanı onaran…”
Sevgisiz həyatın mənası yoxdur. Ancaq onunla yaşamaq da çox çətindir.
Sayfa 176Kitabı okuyor